Life after Nepal (6 maanden later)

Een tijd geleden toen ik meldde dat ik meer dan 5.000 views had (inmiddels 6.382!) op mijn laatste Nepal-blog kreeg ik van een nichtje de vraag waar de after-Nepal blog bleef.
Inmiddels ben ik ruim een half jaar terug. Een mooie tijd om terug te blikken dus……

Waar moet ik mijn verhaal beginnen?

Bij het afscheid in het Nepal, want daar was ik gebleven in mijn laatste blog. Terug gekomen uit Thamel van lunch en de massage heb ik de laatste spullen ingepakt en een rondje gemaakt langs alle aanwezige collega’s om afscheid te nemen. De collega’s kwamen een half uur later op mijn kamer met een cadeautje. Ze hadden slippers voor me gekocht (vond het al vreemd toen een jongen eerder mijn schoenmaat kwam vragen maar vreemde situaties had ik wel vaker ;-)). Wellicht waren de slippers een hint dat ik vaker mijn schoenen uit moest doen binnen, haha. Na het omhangen van de afscheidsshawls en een warm en emotioneel dank van mijn kant moest ik wachten tot mijn taxi kwam. Het afscheid van Tiru die even later kwam viel me enorm zwaar. Op de foto kun je wel zien dat ik het niet droog gehouden heb. (En ja, dan doel ik op die charmante foto met dat rode hoofd...) Tiru kon me helaas niet begeleiden naar het vliegveld maar de taxi zou me voor de deur op komen pikken. Hoe groot was de verrassing dat hij een uur later toch kwam en met me mee ging. Afscheid nemen van Krishnu, mijn steun en toeverlaat op het complex viel me ook zwaar. Hij gaf aan dat ik de liefste volunteer was die hij ooit had ontmoet en dat hij heel dankbaar was voor de spullen die hij had gekregen. Oke, rondje tranen nummer 3. Op het vliegveld kwam Bishnu (van het eerste weeshuis) ook afscheid nemen. Hij had een cadeautje bij zich dat ik thuis pas mocht open maken. Hoe lief! Oke, en toen was het tijd om definitief afscheid te nemen van mijn twee vrienden en mijn reis naar Nederland te starten. Wachtend op het vliegtuig zijn er de nodige tranen gevloeid. Medepassagiers zullen wel gedacht hebben dat het een aflevering van ‘Grenzeloos Verliefd’ was, haha.

Helaas had mijn koffer ook nog geen zin om terug te komen, die stond nog in Abu Dhabi bleek na lang wachten op Schiphol.
Terug in Nederland was ik niet blij maar de warme ontvangst op Schiphol na een lange reis, daarna bij mijn ouders thuis, en de verrassingen thuis maakten veel goed!

Thuis was het stil, ik was continu gewend om mensen om mij heen te hebben. Het was er kil maar ik had geen behoefte om de verwarming aan te zetten. Dat voelde te luxe. De tv ging ook niet aan, de stilte en de kou voelde goed om te aarden en alles op me in te laten werken. Vaatwasser en wasmachine hebben ook geen overuren gedraaid in het begin. Oke, die warme douche na al die weken behelpen, was wel overheerlijk!!! De keren erna overviel me iedere keer hoe heerlijk warm douchen is, iets waar je normaal nooit bij stil staat.
De dag nadat ik terug kwam ben ik naar Nuenen gegaan voor carnaval. Leuk om weer familie en vrienden te zien maar geen groot carnavalsfeest voor mij dit jaar.
En toen was het na een paar dagen weer tijd om te gaan werken. Ik heb vaak verteld over mijn ervaringen als me hier naar gevraagd werd en dat hield het levendig. Maar ik werd er ook weemoedig van want het gemis bleef. Van bijna iedereen kreeg ik reacties over mijn blogs, zelfs van mensen die de link via via hadden ontvangen.
In welke mate was ik veranderd? Ik maakte me minder druk om dingen. Verbaasde me regelmatig als mensen klaagden want was er dan geen besef hoe goed we het hier hebben? Het werktempo en het hectische viel me in het begin zwaar. Ik was natuurlijk ook andersom weer in Nederland aan het acclimatiseren en was ’s avonds enorm vermoeid. Mijn agenda privé vol afspraken plannen werkte ook niet. Ik was toch een tijd gewend om te leven naar de situatie en ad hoc beslissingen te nemen. En daarbij had ik de eerste week behoefte aan rust.
Ik besefte dat het ook hier belangrijk is om anderen dingen te leren in plaats van alles voor anderen te regelen. En ook leuk om mezelf weer te verwonderen. Het leek net alsof ik veel dingen weer voor de eerste keer deed. Autorijden, zag mijn buurt met andere ogen, mijn huis, andere geuren, in de supermarkt had ik weer andere keuze etc. Vreemd dat je door 5 weken werken in een totaal andere omgeving je eigen omgeving weer met andere ogen ziet. In huis vond ik het te vol. Te veel spullen die ik niet gebruikte/nodig had. Nog steeds ben ik bezig met opruimen, weggeven en verkopen van spullen. Ik was ook enkele kilo’s afgevallen en die zitten er gelukkig nog steeds niet aan ☺
Natuurlijk zijn veel van deze dingen na een half jaar afgezwakt maar gelukkig niet alles.

En verder? Ik had behoefte om gezond te eten en dat probeer ik tot op de dag van vandaag te doen en daar voel ik me goed bij. Geen pakjes, sausjes etc. Maar natuurlijke ingredienten, ‘weet wat je eet’.

Er volgde een evaluatie van People4Change. Fijn om terug te blikken, te bespreken wat het met me heeft gedaan en waar ik tegenaan liep bij terugkomst. Zelf hebben ze persoonlijke ervaring met vrijwilligen in ontwikkelingslanden dus dat praat gemakkelijker. Leuk om te horen dat het aantal aanmeldingen een tijdje na mijn terugkomst bij Yacht enorm gestegen waren. Mijn enthousiasme had blijkbaar voor de nodige spin off gezorgd.

De feedback van CWCN was als volgt:
“It was an opportunity for CWCN to have an expert to capacitate our staff. The input of the consultant was important in improving the efficiency of our staff. The final result was up to our expectation. The consultant was able to identify the exact needs of organization and suggested inputs. The consultant was very conscious of the local reality and culture and therefore working together was not an issue. With the adorable attitude produced by the consultant, we were able to build a very good rapport. The consultant had a brief idea about culture and people of Nepal prior to arrival and therefore the consultant was able to adjust to the local culture and norms. The consultant was concerned about our staff and she did also introduced suggestions in other parts of the organization. The consultant was highly professional while she did work really hard to be flexible and fit in our timings and schedules.
The expertise of the consultant was very appropriate in the organization. Although P4C provided prior information on the consultant, CWCN had little but clear idea about the expertise and the background. However, CWCN was able to get the most out of the presence of the expert and learned much at institutional level. At CWCN, the communication department produced rational improvements in its plans after the consultant left. The communication department is still in communication with the consultant informally. The consultant helped us in improving the online contents and even the brochure outlook.”

Erg leuk om te horen natuurlijk. Hier heb ik het allemaal voor gedaan!

CWCN heb ik geholpen door ze Engelstalige boeken te sturen over fundraising en ik had de brochures die gemaakt waren laten afdrukken dus er ging een flink pakket richting Nepal. Mitrata heb ik geprobeerd te helpen door organisaties aan te schrijven die ze zouden kunnen helpen met sponsoring maar dat is op niets uitgelopen. Net4Kids verlengt de sponsoring niet dus eind december zal het weeshuis gesloten worden. En dat is met pijn in mijn hart!

De verslagen en foto’s heb ik laten bundelen in een album. Een prachtig exemplaar die een centraal, zichtbaar plekje in huis heeft gekregen. Een dagelijkse reminder van de bijzondere tijd. En ook om mezelf doorlopend eraan te herinneren aan wat er toe doet.

Een aantal maanden na mijn terugkomst ben ik benaderd door Martine van People4Change. In juni zou er een learning journey voor Schouten en Nelissen georganiseerd worden. Een groep collega’s die in juni 9 dagen naar CWCN zouden gaan. Wat was ik jaloers ;-) Op verzoek van Martine heb ik geholpen met contact leggen, adviseren over faciliteiten en informatieverstrekking. Het verzoek was ook of ik voor de groep een presentatie wilde geven tijdens 1 van de voorbereidingsdagen die de groep had. Een leuke opdracht! De tijd herleven, nadenken over informatie, foto’s erbij zoeken etc. Mijn insteek was: mezelf voorstellen, een algemene informatie over Nepal, informatie over CWCN, do’s en dont’s en tips. Er kwamen veel vragen uit de groep dus de presentatie liep qua tijd enorm uit. Wat vond ik het leuk om te vertellen over Nepal en mijn ervaringen aan een leergierige groep! Mijn collega’s, vrienden en familie konden mijn verhalen niet meer aanhoren vermoed ik, haha.

En het contact met mijn Nepal vrienden? Er is geenszins sprake van ‘uit het oog, uit het hart’! FaceBook, FaceBook Messenger, Skype en Whattsapp draaien overuren. Mijn tijdlijn op FaceBook bestaat uit een combinatie van Nederland en Nepal. Met Tiru is het contact zelfs nog wekelijks, soms dagelijks.

Mijn volgende vakantie gaat waarschijnlijk naar India maar jullie mogen 1x raden wat 1 van mijn volgende bestemmingen daarna is……….