Reisverslag 26 februari t/m 28 februari 2015
Door: Karin Verhagen
Blijf op de hoogte en volg Karin
28 Februari 2015 | Indonesië, Lovina
Donderdag 26 februari 2015
Om 5 uur ving ik mijn reis aan naar het ziekenhuis in Denpasar in het zuiden van Bali. K ging met de andere groep naar de Ijen krater in Java en zou daarna haar reis vervolgen naar het noorden van Bali. Mijn reis startte met een 2 uur durende autorit om in de haven van Java te komen. De chauffeur bleef achter en de gids ging mee op de boot. De drager van mijn backpack ook trouwens. Die had ik blijkbaar zoveel geld gegeven dat hij er een bootrit van 2 uur voor over had om nog een keer hetzelfde bedrag te ontvangen op Bali voor het dragen van mijn tas daar, haha. De frisse lucht van de boottocht deed me goed en de koorts begon af te nemen. Op Bali bracht de chauffeur me naar een kliniek tegenover de haven want die was dichterbij. Ze spraken er amper Engels en konden mijn vragen niet beantwoorden. Toen ze naar mijn arm keken werden er 10 man bijgeroepen, druk overlegd en zelf mijn chauffeur stond naast het bed. Ze spoten Betadine in de wond (arghhh!) gaasje erop, medicijnen, betalen en klaar......not! Ik was er niets mee opgeschoten dus toch door naar het ziekenhuis in Denpasar. Een soort, hop on / hop off tour maar dan anders ;-) De rit was verschrikkelijk. Snikheet in de auto, een ranzige geur van autoparfum en door alle bochten en hobbels in de weg leek het net een 5 uur durende kermisattractie. En die vind ik voor 5 minuten niet eens leuk! Het ziekenhuis was een goed geoliede machine. Registreren, opnemen bloeddruk en temperatuur en een dokter die de algemene intake doet. Daarna door naar de 1e specialist voor keel/neus/oor-klachten. Er was sprake van een KNO infectie maar de koorts kwam volgens hem van mijn arm, maar daar zou een andere specialist naar kijken. Die zou me waarschijnlijk weer antibiotica voorschrijven die dan ook zouden helpen voor de KNO infectie. Door naar de specialist voor mijn arm. Een hele rustige man die de tijd genomen heeft om mijn vragen te beantwoorden en goed te onderzoeken. Volgens hem kwam de koorts niet van mijn arm want was de genezing van de wond op de goede weg. Hij stelde me gerust en gaf aan hoe de wond vanaf nu te verzorgen. En door af te dekken met plastic folie kan ik zelfs zwemmen! Jihaa! Medicijnen voor mijn arm leken hem niet nodig. Hij wilde me terug sturen naar de KNO specialist maar daar had ik geen trek meer in. Niet nog meer medicijnen. 1,5 week antibiotica heeft al gezorgd voor een afweersysteem van niets en mijn conditie is nog nooit zo beroerd geweest. Door het afnemen van de koorts en door de komende dagen rustig aan te doen wil ik de natuur zijn gang laten gaan. Na 2 keer mijn creditcard geritst te mogen hebben (1,5 miljoen rupiahs armer) kwam ik na 2,5 uur met de schrik vrij. Mijn geduldige chauffeur had in de hitte al die tijd op me gewacht! In de spits, 5 uur rijden, door naar Lovina om me weer bij K te voegen! Inmiddels had ik het hele eiland gezien. De haven in het westen, Denpasar in het zuiden en Lovina in het noorden. Na 15 uur waren K&K weer herenigd. Daar was ik blij om! Er zijn momenten geweest dat ik me zo beroerd voelde dat ik mezelf de reis niet zag vervolgen. Snel gaan eten bij aankomst want 2 bananen en een sultana bleek toch wat te weinig op een dag.
Vrijdag 27 februari 2015
Heerlijk geslapen vannacht! Voor het eerst sinds 9 dagen. En dat doet goed. Ik voel me uiteraard nog geen 100% maar het voordeel is dat als je je enorm beroerd gevoeld hebt dat de klachten die nog overblijven prima te handelen zijn. En nu het licht is zie ik hoe mooi het complex is! We hebben een bungalow aan het zwembad met uitzicht op zee. Overal groen en geluiden van vogels en ???!!! Een prima plek om tot rust te komen want we merken dat het programma van de afgelopen 9 dagen wel erg pittig was. Na een heerlijk ontbijt hebben we ons gestationeerd aan het zwembad. Om half 4 had ik een massage. Ik heb mezelf voorgenomen dat ik me net zo lang laat masseren hier totdat iedere knoop in mijn nek en schouders als sneeuw voor de zon is verdwenen :-) Echt ontspannend was de massage trouwens niet. Behalve nek en schouders had het beklimmen en afdalen van de Bromo-vulkaan mijn kuiten licht overspannen gemaakt en daar wist mijn kleine Indonesische vrouwtje prima raad mee :-) 's Avonds heerlijk eten en relaxdag 1 was afgevinkt.
Zaterdag 28 februari 2015
Weer net op tijd voor het ontbijt en weer heerlijk geslapen! Zou het dan eindelijk de goede kant op gaan?! De laatste dag op het resort voor we weer verder reizen dus we doen weer rustig aan. Het resort ligt op de top van een berg dus zonder lang in de auto te zitten kom je niet in de bewoonde wereld. En lang in de auto zitten hebben we de afgelopen dagen al genoeg gedaan. Deze 'eenzame opsluiting' bevalt me prima voor 2 dagen. Na het ontbijt hadden we een 'project' waar we 2 eieren voor nodig hadden maar vanwege privacy gevoelige informatie, kan ik hier niet verder over uitweiden, haha.
Om 5 uur ving ik mijn reis aan naar het ziekenhuis in Denpasar in het zuiden van Bali. K ging met de andere groep naar de Ijen krater in Java en zou daarna haar reis vervolgen naar het noorden van Bali. Mijn reis startte met een 2 uur durende autorit om in de haven van Java te komen. De chauffeur bleef achter en de gids ging mee op de boot. De drager van mijn backpack ook trouwens. Die had ik blijkbaar zoveel geld gegeven dat hij er een bootrit van 2 uur voor over had om nog een keer hetzelfde bedrag te ontvangen op Bali voor het dragen van mijn tas daar, haha. De frisse lucht van de boottocht deed me goed en de koorts begon af te nemen. Op Bali bracht de chauffeur me naar een kliniek tegenover de haven want die was dichterbij. Ze spraken er amper Engels en konden mijn vragen niet beantwoorden. Toen ze naar mijn arm keken werden er 10 man bijgeroepen, druk overlegd en zelf mijn chauffeur stond naast het bed. Ze spoten Betadine in de wond (arghhh!) gaasje erop, medicijnen, betalen en klaar......not! Ik was er niets mee opgeschoten dus toch door naar het ziekenhuis in Denpasar. Een soort, hop on / hop off tour maar dan anders ;-) De rit was verschrikkelijk. Snikheet in de auto, een ranzige geur van autoparfum en door alle bochten en hobbels in de weg leek het net een 5 uur durende kermisattractie. En die vind ik voor 5 minuten niet eens leuk! Het ziekenhuis was een goed geoliede machine. Registreren, opnemen bloeddruk en temperatuur en een dokter die de algemene intake doet. Daarna door naar de 1e specialist voor keel/neus/oor-klachten. Er was sprake van een KNO infectie maar de koorts kwam volgens hem van mijn arm, maar daar zou een andere specialist naar kijken. Die zou me waarschijnlijk weer antibiotica voorschrijven die dan ook zouden helpen voor de KNO infectie. Door naar de specialist voor mijn arm. Een hele rustige man die de tijd genomen heeft om mijn vragen te beantwoorden en goed te onderzoeken. Volgens hem kwam de koorts niet van mijn arm want was de genezing van de wond op de goede weg. Hij stelde me gerust en gaf aan hoe de wond vanaf nu te verzorgen. En door af te dekken met plastic folie kan ik zelfs zwemmen! Jihaa! Medicijnen voor mijn arm leken hem niet nodig. Hij wilde me terug sturen naar de KNO specialist maar daar had ik geen trek meer in. Niet nog meer medicijnen. 1,5 week antibiotica heeft al gezorgd voor een afweersysteem van niets en mijn conditie is nog nooit zo beroerd geweest. Door het afnemen van de koorts en door de komende dagen rustig aan te doen wil ik de natuur zijn gang laten gaan. Na 2 keer mijn creditcard geritst te mogen hebben (1,5 miljoen rupiahs armer) kwam ik na 2,5 uur met de schrik vrij. Mijn geduldige chauffeur had in de hitte al die tijd op me gewacht! In de spits, 5 uur rijden, door naar Lovina om me weer bij K te voegen! Inmiddels had ik het hele eiland gezien. De haven in het westen, Denpasar in het zuiden en Lovina in het noorden. Na 15 uur waren K&K weer herenigd. Daar was ik blij om! Er zijn momenten geweest dat ik me zo beroerd voelde dat ik mezelf de reis niet zag vervolgen. Snel gaan eten bij aankomst want 2 bananen en een sultana bleek toch wat te weinig op een dag.
Vrijdag 27 februari 2015
Heerlijk geslapen vannacht! Voor het eerst sinds 9 dagen. En dat doet goed. Ik voel me uiteraard nog geen 100% maar het voordeel is dat als je je enorm beroerd gevoeld hebt dat de klachten die nog overblijven prima te handelen zijn. En nu het licht is zie ik hoe mooi het complex is! We hebben een bungalow aan het zwembad met uitzicht op zee. Overal groen en geluiden van vogels en ???!!! Een prima plek om tot rust te komen want we merken dat het programma van de afgelopen 9 dagen wel erg pittig was. Na een heerlijk ontbijt hebben we ons gestationeerd aan het zwembad. Om half 4 had ik een massage. Ik heb mezelf voorgenomen dat ik me net zo lang laat masseren hier totdat iedere knoop in mijn nek en schouders als sneeuw voor de zon is verdwenen :-) Echt ontspannend was de massage trouwens niet. Behalve nek en schouders had het beklimmen en afdalen van de Bromo-vulkaan mijn kuiten licht overspannen gemaakt en daar wist mijn kleine Indonesische vrouwtje prima raad mee :-) 's Avonds heerlijk eten en relaxdag 1 was afgevinkt.
Zaterdag 28 februari 2015
Weer net op tijd voor het ontbijt en weer heerlijk geslapen! Zou het dan eindelijk de goede kant op gaan?! De laatste dag op het resort voor we weer verder reizen dus we doen weer rustig aan. Het resort ligt op de top van een berg dus zonder lang in de auto te zitten kom je niet in de bewoonde wereld. En lang in de auto zitten hebben we de afgelopen dagen al genoeg gedaan. Deze 'eenzame opsluiting' bevalt me prima voor 2 dagen. Na het ontbijt hadden we een 'project' waar we 2 eieren voor nodig hadden maar vanwege privacy gevoelige informatie, kan ik hier niet verder over uitweiden, haha.
-
28 Februari 2015 - 08:02
Mam:
Hoi wat een verhaal zeg, je zou een boek kunnen schrijven. Het is nu te hopen, dat jullie nu de reis verder op een [ normale ] manier kunnen vervolgen. Knuffel XXXX -
28 Februari 2015 - 08:25
Roel.akkermans:
Ha dames! Uiteraard veel plezier en Karin niet stoppen met schrijven als het spannend wordt. Je kent me toch. Graag meer info over het project met de twee eieren -
28 Februari 2015 - 10:06
Tessa:
Jeeh...Kaat!....Relaxen jij inderdaad. Wat een verhaal. Je maakt het weer mee. Xxx
-
28 Februari 2015 - 10:07
Tessa:
en dat eierenverhaal, hou ik tegoed!! -
28 Februari 2015 - 14:15
Lenie:
Gauw beter worden karin zodat je weer 100% kunt genieten van die mooie reis en ons dan toch nog het verhaal van de eieren verteld! -
01 Maart 2015 - 10:10
Peter:
Hoi K&K! Wat een avontuur weer! Ik ben blij dat het nu beter met je gaat Karin. Ook dat hoort bij het reizen, geeft nu onrust maar achteraf de mooiste verhalen!
Genietse verder nog! -
02 Maart 2015 - 20:08
Gertie Hendriks:
Hallo, Kitty we zijn aan het lezen geslagen! Heel veel plezier nog! Groetjes van ons allemaal en een dikke muskieten van Pieter! -
03 Maart 2015 - 04:46
Ralph:
Hey K2, goed om te lezen dat jullie vermaken. Ik heb even een inhaalrondje gedaan van al je verslagen. Gelukkig gaat het met de gezondheid nu wat beter. Wel vervelend hoor! Blijf genieten, I'll do the same :-)
Ralph
ps. privacy en een blog gaan niet samen, dus bij het volgende verhaal graag starten waar je nu bent opgehouden ;-p
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
