Bangkok: 9 en 10 oktober (dag 3 en 4)

Maandag 9 oktober
Ben niet heel vroeg uit de veren met als gevolg dat ik weer op een heet tijdstip van de dag mijn activiteit uit ging voeren. Dat brengt me op het thema van vandaag waar Nederlanders het over het algemeen graag over hebben namelijk het weer. En bereid je maar vast voor want we hebben 3 thema’s vandaag, haha!

Het weer
Als het heet is, is het heet. Als het regent, regent het. En dan bedoel ik hardcore. Nou houd ik niet van half werk dus dat komt hier goed. Het is zo heet dat na het douchen het zweet net zo hard van je lijf gutst als het water tijdens het douchen. Ik die nooit zweet, zweet op plekken waar ik op dat vlak het bestaan niet vanaf wist. Knieholtes, oksel, verschillende ‘naden’ ;-), nek, ellebogen en 1000 andere plekken. Vanuit daar loopt het allemaal in stroompjes naar beneden. Maar Karin, hoor ik jullie denken. Je sport en gaat naar de sauna. Zweet je dan nooit? Nee, is het antwoord. Ik krijg een rood hoofd maar op een druppeltje na blijft mijn lijf innerlijk gehydradeerd. En nu heb ik en een rood hoofd en doordrenkte kleding. De thais dragen skipakken en het doet ze niets. Nou hebben we dat in Indonesie een keer uitgelegd gekregen maar ik ben me nog nooit zo bewust geweest van mijn lijf. De kleren in mijn koffer zijn na 3 dagen allemaal aangehad want zweten is tot daar aan toe maar naar zweet ruiken no way! Laten we het er op houden dat mijn porien bij thuiskomst goed zijn doorgesmeerd.

Ik begin te merken dat mijn primaire levensbehoefte beginnen te veranderen. Was dat een paar dagen geleden verwarming, fleecesokken- en deken en een kruik is dat nu koud water, koud bier, airco, ventilator en een koude douche. Nu is die koude douche heerlijk alleen krijg je de vuil- en shampoo niet lekker uit je haar. Lang leve een goedkoop hostel zonder warm water. Beginnen jullie al een beeld te krijgen van een zwetende, stikkende Karin met vet haar? ;-)

Via omzwervingen door steegjes, kom ik via een plein aan bij de giant swing. Nou heb ik daar een heel romantisch beeld bij maar het was een complete desillusie. Ik ga niet eens de moeite nemen om het te beschrijven. Wat Suthat dat erachter ligt is wel prachtig. Grootse gebouwen, prachtig gedecoreerd en serene rust. Ik maak een rondje om het complex. Regelmatig kom ik op plekken waarvan ik me afvraag of dat de bedoeling is. Het alledaagse leven en de contrasten met het Westen intrigeert me enorm. De kleinste dingen vallen me op en ontroeren me. Ik zat aan de zijkant van het gebouw mijn 3e liter water van die dag leeg te drinken. Op het bordes voor me stond een steiger met daarop 2 vrouwen. 1 vrouw stond beneden en hield het in de gaten. Een jong katje liep er ook rond. De vrouw had een verfdoek aan haar middel hangen en iedere keer als de vrouw bewoog hengelde het katje hiernaar. Toen de vrouw zag waarom ik zat te lachen viel het haar pas op en lachte ze met me mee. Dat brengt me op het volgende thema:


Vrouwen werken, mannen ?
Ik zie vrouwen op steigers verven. Met 35 graden in steegjes of hete keukens koken, sjouwen, in winkels staan, spullen verkopen, straten vegen, serveren, etc. En wat doen mannen? Ja, ze bewerken metaal en hout, werken in autogarages en nog meer typische mannendingen maar over het algemeen zijn ze vrij onzichtbaar. Tja, wat zal ik er van zeggen….

Door naar het park. Rondje gewandeld, foto’s gemaakt, uitgerust, afgekoeld. Het was aangenaam. En weer door…. Naar de golden mount. Een artificial hill vanwaar je uitzicht hebt over de hele stad. En wat doet ‘Nuenens dwets’ Verhagen? Op het heetst van de dag ik weet niet hoeveel treden naar boven in de volle zon. Oke, na het zuur komt altijd het zoet dus wel genoten van een prachtig uitzicht. Na een donatie te hebben gedaan heb ik boven een kaarsje en wierrook stokjes aangestoken voor degenen die niet meer bij ons zijn. Een mooi sereen moment om even stil te staan bij mijn dierbaren.
Via alle woodshops (wat maken ze prachtige deuren/raamluiken en andere dingen) op zoek naar een lunchlocatie. Ik had zowat een koe kunnen eten maar kon niets vinden. Uiteindelijk geeindigd bij een veel te dure italiaan 9 euro voor een pasta ;-). Maar ze hadden wel airco. Omdat sowieso al mijn zintuigen op scherp staan heb ik nog nooit zo genoten van Frank Sinatra ‘I did it my way’. Via steegjes verloren lopen en op bijzondere plekken komen terug naar het hostel. Het biertjes was rechtstreeks naar mijn benen gezakt. Kwam na een dag lopen in de hitte niet meer vooruit. En heelhuids terug en dat is knap en dat brengt me bij het laatste thema van vandaag.

Oversteken/stoplichten
Psycho’s zijn de chauffeurs hier of de bedenkers van verkeersregels! Allemaal te kleine zandbakken gehad vroeger. Sowieso rijdt en loopt alles aan de andere kant als thuis. Stoplichten op groen? Veilig? Not! Je moet alsnog slalommen tussen auto’s die niet de vouw uit je sokken willen rijden. Het groene poppetje op het stoplicht maakt een rennende beweging. Ik snap waarom! Ik ben nog niet levensmoe dus heb geen foto. Dan komen we op het hoogtepunt. Soms wel 6-baans wegen zonder stoplicht. What?! Ik weet niet eens hoe ik dit moet omschrijven. Heb het geprobeerd met glimlachen, met bravoure en gewoon doorlopen, geduldig wachten, niets werkt! Het lijkt net of je je in grand theft auto begeeft waar ze extra punten krijgen voor toeristen. De enige optie is tegelijk oversteken met een thai, heel hard rennen of oversteken en hopen op goed karma.

Na alweer een welverdiende douche tijd voor het avondeten. Een terras met ‘open keuken’ in een steegje. Na een keuze gemaakt te hebben kreeg ik de vraag of er iemand bij me mocht komen zitten. En dat bleek een leuke dame uit Israel te zijn. We hebben 2 uur zitten kletsen en lachen. Wat een cadeautje is zoiets. En dat is 1 van de redenen waarom ik graag alleen reis. Ik ontmoet zoveel bijzondere mensen!
Na het eten ging Lihi naar haar hostel, ze was die dag pas aangekomen. Ik wilde nog wat drankjes gaan doen. Bij aankomst begon het behoorlijk te stormen en regenen en heb ik rechtsomkeert gemaakt. De straten lopen dan leeg, geen feestje meer te beleven. Slaap lekker.

Weetjes
- Kakkerlakken al genoeg gespot
- Ook een rat bij de doucheruimte, getver!
- Dat er in tempels overal bellen hangen omdat je in tempels geluid maakt.
- De grote straten miniteus schoon gehouden worden. Vrouwtjes met bezemtakken die nauwgezet de straten ontdoen van vuil en bladeren. De achteraf gelegen straten en steegjes is natuurlijk een heel ander verhaal.

Dinsdag 10 oktober 2017

Het duurde een tijdje voor ik in slaap kon komen. De vroege ochtend was pas om half 9 en toen kraaide die pokkenhaan nog. Ik stop potverdorie niet voordat Verhagen uit haar bed komt! Bananenpannenkoeken als ontbijt en het maximale halen uit mijn laatste dag Bangkok. Eerste doel een wandeltocht naar het grand palace en crematiorium. Nu moet je weten dat de koning is overleden. Dat was me al duidelijk toen ik hier 1 minuut was. De rouwperiode is met 1 maand verlengd. Overal hangen wit met zwarte draperien en stikken, foto’s van de koning. Ieder plein wordt ingericht voor ceremonies, altaars met bloemen, alle souveniershops staan in het teken van de koning, alle feestelijkheden zijn afgezegd, muren en trottoirs in een kilometer omtrek worden geverfd, scheuren in straten hersteld. Het complex was vanwege de koning en alle voorbereidingen dus gesloten. Ik heb nog nooit gezien dat ze met sop en bezems asfalt schrobben maar dat waren ze met meer dan 50 man aan het doen! Heel Bangkok is in rep en roer. Crazy maar het zal wel een goede man zijn geweest. Minder leuk is dat festiviteiten niet doorgaan. Nog minder leuk is dat ik op het heetste van de dag 3 kilometer om moest lopen omdat alles afgesloten was. Hardop heb ik wat verwensingen geuit maar het beledigen van de koning schijnt een eenzame opsluiting op kosten van de regering in te houden. Was al aan mijn derde fles water toe want het verdampt nog voor je het drinkt. Vervolgens gutst het net zo hard al je porien uit. Oplossing is om zwarte kleding te dragen want daar zie je geen natte plekken op. Ik heb zelfs al het sproeiertje bij de toilets gebruikt om mijn truitje nat te spuiten voor de koelte. Volgende bestemming is Wat Pho. Hier ligt een 50 meter lange en 15 meter hoge budhha te chillen met een grote glimlach op zijn gezicht. Strikte kledingvoorschriften om deze mijnheer te mogen bezoeken. Het is de moeite waard. Het is groots en de rest van het complex ook prachtig. Ik raak niet uitgekeken! En dat brengt me op het volgende thema…..selfies.

Selfies/fotoshoots…..uberhaupt foto’s
Deze trend is compleet aan me voorbij gegaan. Dat kan diverse redenen hebben. Ik plak niet goed op foto’s. En sowieso niet op selfies. Om te laten zien wat ik bedoel post ik hier een selfie. Zelfs met de timer zie ik er niet normaal. Sterker nog, ik krijg het voor elkaar om scheel te kijken! Really? Dan heb je nog het fenomeen. Ik ben bij een bezienswaarhigheid dus in plaats van dat ik ga lezen over de historie van de plek gaan we fotoshoots houden. Vrouwen onderling, jongens van hun vriendinnen, bijbehorende duckfaces. Het is toch werkelijk niet om aan te zien? Het fijne is nog wel dat het ‘model’ enige schaamtje toont als je blikt toevallig kruist.

Oke, door naar het verhaal. Nu moet je weten dat Wat Pho national headquarters for teaching thai massage. Voor 6,60 euro een half uur voetmassage hadden mijn voeten wel nodig. Vele kilometers lopen in heet weer op sandaaltjes zonder demping. De thais hebben geen vriendelijk/open uiterlijk maar mijn massage-meneer maakte alles goed. Hij straalde levensvreugde uit! Het nadeel was alleen dat deze meneer heel goed opgelet had op school. Hij gebruikte zijn handen op pijnlijke en soms aangename wijze. Als attribuut had hij een houten stokje. Ik dacht dat dat een spateltje was om de creme mee te smeren maar het bleek een massage-martel werktuig te zijn uit de vorige eeuw. Hij drukte dit onder mijn voetzool en aan het einde van mijn tenen. En dat alles vast onder het mom dat daar de drukpunten zitten. En ondertussen bleef hij allerliefste naar me glimlachen. Jaja! Ik heb op plekken bloed voelen stromen waar het nog nooit heeft gestroomd.
Toen met de ferry naar de overkant naar Wat Arun. Een tempel aan de rivier waar je in kunt klimmen. Nou was ik voor 1 eurocent naar de overkant maar terwijl ik naar de ferry liep begon het te regen. Het was immers al 2 dagen droog geweest. Je hebt hier 2 standen. Harde regen en heel harde regen. Ik had nog net tijd om mijn poncho aan te trekken maar daar is alles mee gezegd. Op de boot kwam het met bakken naar beneden. Inmiddels was alles al doorweekt. Ik heb een klein rondje gemaakt maar ben niet in de tempel geklommen. Iedereen was aan het schuilen. Dat heb ik even gedaan maar daar heb ik geen geduld voor. Dus in de stromende regen terug naar de boot. Eigenlijk wilde ik naar de markt ‘Wang Lang’ voor sushi maar dat leek me kansloos. De thais zijn net mieren. Zodra er regen op komst is wordt alles behendig ingepakt of afgedekt en hele keukens ontmanteld in een minuut tijd. Ondertussen stonden de straten al blank en zwommen er gewoon kikkers met me mee op de weg. Daar heb ik enorm om moeten lachen. Het hield niet op met regenen en ik wilde gewoon terug. De gutsende regen op mijn hoofd en het waden door de plassen vond ik heerlijk! Via een omweg naar huis, ja je raadt het al, vanwege de koning. Ik had heel wat bekijks en had behoorlijk wat aanspraak. De leukste was. ‘You want a tuktuk’. Ik: ‘No thanks’. Hij: ‘But it’s raining’. Ik: ‘It also rains in Holland’. Hij: ‘Like this?!’. Ik moest zo hard lachen, hij had een punt! Nee zo hard regent het bij ons niet. In mijn wijk wilde ik een late lunch nemen maar de straat was tot aan de hoge trottoir vol gelopen. Ach, had inmiddels toch waterschoenen en om nou nog te gaan wachten. Dus rok opstropen en gaan. Fried rice met curry en kip voor 1,25 euro. De reden waarom ik er prijzen bij noem vandaag is omdat het echt heel goedkoop is hier en om jullie hier een beeld van te geven. Daarom is het populair. India en Nepal zijn ook goedkoop maar de hygiene is hier 1000 keer beter. Voor veel mensen is dit dus beter. Terug naar het hostel, taxi geregeld voor het vliegveld morgen. 1,5 uur rijden 10 euro. Na vandaag zal ik stoppen met het noemen van prijzen! Inmiddels is de temperatuur heerlijk. Nog steeds 25 graden maar het is niet meer uit alle porien gutsen. En nu dus bij Madame Musur met cocktails mijn blog aan het schrijven. Nu heb ik nog 2 dingen op mijn Bangkok-bucketlist staan. Karaoke zingen en een moonbar (dakterras) bezoeken voor drankjes. Hopelijk vanavond…..

Weetjes
- Je hebt hier verschillende soorten openbaar vervoer. Taxi, fairy (een pond dat op en neer naar de andere kant van de rivier gaat), longboats, lijnboten die een traject afleggen, betaalde bussen, gratis bussen (rood), tuktuks en motortaxis.
- Contact met de lokale bevolking is lastig. Waar ik in India en Nepal veel aanspraak had heb ik dat hier niet of moeizaam.
- De blogs zijn nu nog lang omdat ik veel meemaak. De komende dagen zal het rustiger zijn vermoed ik.
- Na het beeindigen van de blog heb ik ook nog de cosmopolitan ‘geproefd’.
- Het biermerk hier is Singha. Lekker smaakvol biertje!