Koh Samui: 21 en 22 oktober 2017 (dag 17 en 18)
Door: Karin Verhagen
Blijf op de hoogte en volg Karin
23 Oktober 2017 | Thailand, Bangkok
Rise and shine om half 8 want ik had wilde plannen om naar een uitkijkpunt en watervallen te gaan. En wat trek ik vandaag aan? Volgens het buddhisme een glimlach – check. Voel me fysiek vandaag een olifant van 4 maanden zwanger i.p.v. de 8 maanden van gisteren dus dat gaat de goede kant op – lang leve PMS. Qua kleding ga ik waarschijnlijk iets dragen dat ik al 20x aan gehad heb en even zoveel keer gewassen. Qua kleding zit er op 1 spijkerbroek na niet 1 ding wat ik niet minstens 5x heb aan gehad. Dus ik wil geen commentaar van lezers over vrouwen die altijd te veel meenemen. :) Naar de receptie voor een fiets. De fiets met een hoger zadel had lekke banden dus waren de kabouter Plop-fiets en ik weer een match. Het is ook werkelijk net een ET-fiets. Maar in plaats van ET zit mijn rugzak voor in het mandje. Ontbijt-tentje op de hoek was nog niet open. De 7/11 wel dus daar mijn survival ontbijt gekocht o.a. cocosnootdrank, amandelen en crackers. Zeer voedzaam voor de barre tocht die ik ging maken alleen wist ik dat toen nog niet. Ik moet om 12.30 uur terug op het resort zijn voor mijn middag activiteit dus ik dacht als ik lekker vroeg vertrek dan kan ik toch op zijn minst 3 uitkijkpunten doen en 3 watervallen. En gosjemijne, het is om 8 uur al freakin hot!
In mijn beleving was het als volgt. Bikini onder de kleding aan, even afzien op de fiets en dan afkoelen in een lagune van helderblauw koel water omringd door palmbomen en groene stuiken. Onder het gekletter van de waterval staan, mijn natte haar naar achter zwiepend, genietend van de koelte en alles wat de natuur te bieden heeft.
De realiteit bleek anders……
Het was 5 km fietsen naar de eerste waterval, wel bergopwaarts en dat voel je direct op zo’n snertfiets. Vooraf had ik me niet verdiept in het hele gebeuren, ik zie wel dacht ik. Want die 5 km was namelijk tot aan de afslag. En dan gaat het nog 3 km landinwaarts. En wat is het geval met uitkijkpunten? Kun je het al raden? Die liggen hoog zodat je lekker ver kunt kijken. Fietsen was geen optie meer dus klimmen met de fiets in de hand op slippers. Want die slippers had ik nodig voor die lagune, weet je nog? In het begin ging het nog maar al snel werd het steiler en had ik het kookpunt bereikt. En oh shit, toen ik weer een bocht om was stond er een huis en daar hadden ze huisdieren. Twee honden. En zodra ze me in het oog kregen kwamen ze op me af rennen. Gloeiende! Ik vind huisdieren lief – kittens, kleine cavia’s, van dat soort. Dus oke, volgende angst die ik onder ogen moest zien. Er was niemand in de buurt om me te redden en ik was te laat om te vluchten. Nu weet ik niet of het enthousiasme van die honden die op me af kwamen rennen was: A. Omdat ze al een maand geen voedsel hadden gehad en dit nu met een kabouter Plop-fiets in de hand aan zagen komen lopen. B. Omdat ze enthousiast waren en mij lief vonden. C. Omdat ze een slechte jeugd gehad hebben in de straten van Thailand en dat op iemand wilde afreageren, zeg maar op mij. Ik ging aan de andere kant van mijn fiets staan om in ieder geval iets tussen ons in te hebben en heb ze genegeerd. (Dat had ik ergens gelezen. Dat als je honden eerst negeert en daarna pas aandacht geeft dat jij dan het Alfa-mannetje bent – complete bullshit waarschijnlijk, haha!). Maar het leek te helpen. Ze leken het zowaar gezellig te vinden om met me mee te lopen. Een verkeerde afslag genomen. Ze liepen gewoon met me mee terug. Ondertussen vond ik het ook gezellig (heeft even geduurd) en had ik ze zelfs namen gegeven. Ik waarschuwde als ze aan de kant moesten voor een auto (alsof ze me verstaan). Ondertussen was ik 1 kilometer voor de bestemming. Na de zoveelste bocht zag ik een helling die zo steil was, daar had ik zonder fiets en brandende zon al een flinke uitdaging aan gehad. En het probleem kan zijn dat door de droogte –het heeft al bijna een week niet geregend- er uberhaupt geen waterval zou zijn. Ik besloot lief te zijn voor mezelf. Dit was niet te doen, dus niet stoer doen en omdraaien. Het eerste stuk kon niet op de fiets dus lopend afdalen. Duo & Penotti (de zwarte en witte hond) liepen met me mee terug. Op een gegeven moment op de fiets gestapt en zonder te trappen naar beneden. De honden hebben dat niet meer bij kunnen houden. Op de hoofdweg aangekomen ben ik verder gefietst richting de andere waterval die iets dichter aan de weg zou liggen. De fantasie van de lagune liet me niet los. Omdat daar ook een uitkijkpunt bij zat gaf mijn gevoel mij na een tijdje aan dat ook dit weer een klimpartij zou worden en de thermometer was opgeklommen tot 37 graden. Hmmm, lief zijn voor mezelf en omkeren? Was er uberhaupt vanwege de droogte een waterval? Stoer zijn en doorgaan en misschien beloond worden maar ten koste van wat? Was ik niet al stoer genoeg geweest? 1,5 uur in deze hitte fietsen, klauteren, een bijna-dood-ervaring met 2 honden. Ik kies zoals ik de komende tijd vaker ga doen om lief voor mezelf te zijn – in dit geval dus omdraaien.
Heerlijk want het bleek dat ik alleen maar geklommen had dus zonder te trappen terug naar het resort. Ik zoek die pokkewatervallen wel op internet op. (Waar ik ze ’s avonds niet kon vinden dus zo’n spektakel zal het niet geweest zijn).
Van het land van smiles merk je niet altijd veel. Niet alle Thais zijn toegankelijk. Maar als ze een Nederlander van 1.72m met een rood hoofd op een kabout-plop fiets voorbij zien komen kan er blijkbaar een lach vanaf. Lekker makkelijk, he.
2 uur was ik onderweg geweest en niks, gezien. Kon er de humor wel van inzien. Een koude douche erna en ontbijten. Leuk gekletst met een Engelse dame die hier woont. Tip voor een goedkope taxi gekregen om me morgen naar de andere kant van het eiland te brengen. Paar baantjes trekken. Tja, ik mis toch 3x badmintonnen en 6x fitness nu ik hier ben. En daarna met Enrique op de achtergrond mijn e-reader lezen. Dat is toch altijd lekker relaxen met Enrique die op zwoele toon zingt over de zon.
Na een tijdje was het tijd voor een lesje awareness. Wat hoor ik? Wat ruik ik? Wat zie ik? En de volgende stap is, hoe voel ik me? Tijdens het rondkijken vallen de palmbomen me op. Die vind ik zo geweldig. Ik krijg er altijd een vakantiegevoel van als ik ze zie. Ze zien er mooi uit. Ik word er rustig van zoals ze met de wind mee bewegen. Ze kunnen wel 60 meter hoog worden. Ongelooflijk dat die overeind kunnen blijven staan.
Ze hebben kokosnoten die je kunt eten en drinken. Voor voedselbereiding, zeep en brandstof wordt palmolie gebruikt. Palmen leveren ook materialen voor huishoudelijke artikelen, zoals rotan voor een mattenklopper en kokosvezel voor een kokosmat. Minder bekend zijn producten als suiker uit de suikerpalm, zeep van de kokosnoot en palmharten.
Om 13.00 uur werd ik opgehaald door Um. Een lieverd die ook nog eens lekker kan koken en dat graag aan mij wil leren. Samen met 2 chinezen gingen we aan de slag. We hadden in goed overleg besloten dat het menu als volgt zou zijn:
- Springrolls
- Green curry with chicken
- Tom Yam Goong
- Phad Thai
- Banana in coconut milk
De keuken van Um had zicht op die matige bezienswaardigheid van die geslachtsdelen. Maar aan het strand gelegen met volop levendigheid en toch rust. Eerst alles snijden, daarna alles 1 voor 1 bereiden en eten. Ondertussen vond ik het wel interessant om die twee jonge chinezen ‘uit te horen’ maar omdat ik het graag positief wil houden noem ik het interesse tonen. Ik ken geen chinezen dus dat maakt het interessant. Het enige wat ik weet is dat ze geen kledingsmaak hebben, slurpen tijdens het eten, dat ze goedkoop kunnen namaken en dat de Thais de chinezen onbeschoft en luid vinden. Nou moet ik zeggen dat luid en onbeschoft ook mijn eerste indruk was van deze twee. Ik vond ze wel amusant en volgens mij zij mij ook. Ik weet alles van ze. Waar ze werken. Hoeveel vakantiedagen ze hebben. Hoe en waar ze op vakantie gaan. Over hun president en dat ze niet mogen stemmen. Dat de president door de regering wordt aangewezen en maximaal 2x5 jaar mag regeren. Dat de beste man oke is en goed voor de economie. Ik heb geleerd hoe ik green curry en Tom Yam Goong moet eten. Wat qua uiterlijk het verschil is tussen koreanen, japanners, chinezen en thais. En nog veel meer. Um’s 3 kinderen – jongetje van 3 jaar en een tweeling van 1 jaar – liepen rond, een gezellige drukte. Na ieder gerecht maakten we weer het volgende gerecht. Nog een pauze aan het einde om wat te winkelen. (Paar leuke armbandjes gekocht). En terug naar het resort waar mijn schat me op stond te wachten. Over mijn buik heen aaiend vroeg ze of het gesmaakt had en welke gerechten ik had gemaakt. Ik vind haar zo geweldig! Terug in mijn cottage douchen, kleren wassen, spullen verzamelen want morgen weer door naar een andere locatie.
Weetjes:
- Thaise mensen worden in de zon nog donkerder dan ze al zijn en daarom smeren ze zich in met zonnebrand creme. Bruin is voor mensen die op rijstvelden werken.
- Chinezen dragen pantykousjes in slippers (onder andere want er zijn wel andere dingen op te merken). Hoezo? Het ziet er niet uit. Volgens mij zweet het als een tierelier. En hoezo gaat dat niet mega stinken in deze hitte?
- Ik vind tochten maken op olifanten stom! Weet je hoe die dieren afgebeuld worden voordat ze mensen op hun rug verdragen? Heb je wel eens gezien wat de begeleiders voor martelwerktuigen gebruiken om ze in toom te houden? Lieve lezers, doe dit niet. Ga ze wassen, eten geven, hun hokken schoonmaken en met ze knuffelen – dat is veel beter. Gelukkig wordt al in veel landen ingezien dat het anders kan.
Zondag 22 oktober 2017 (dag 18)
De ochtend is niet zo spannend. Vroeg wakker maar toch 8 uur geslapen dus dat is goed voor de schoonheid toch? Ontbijt met yoghurt, muesli en vers fruit. Taxi regelen want vandaag ga ik naar mijn volgende bestemming. Koffer pakken en een vliegticket boeken. Ik heb namelijk besloten om Koh Samui een aantal dagen eerder te verlaten en 3 nachten terug te gaan naar Bangkok. Ik heb genoten maar zon, zee en strand is mooi geweest. De zon schijnt de komende week sowieso minder maar die heb ik genoeg gezien. Bruiner dan ik al ben (en misschien wel ooit geweest ben) wil ik niet worden en ik heb geen prikkels meer. Veel singles zijn er niet op het eiland en dat is saai. Dus weer fijn de drukte van de stad opzoeken en het gezelschap.
Toen ging ik rond het middaguur afscheid nemen van de schat achter de receptie met een stevige knuffel. Ze was speciaal iets vroeger begonnen om me gedag te kunnen zeggen. Door naar Smile Resort in Bho Put in het noorden van Kho Samui. In fisherman’s village. (Ruim een half uur rijden). Het verblijf is prima, het complex ziet er netjes met enorm veel beplanting. Je waant je in een tropisch regenwoud. Daarna de omgeving verkennen, lunchen, een standwandeling maken en een plekje zoeken bij het zwembad. Op een leuk plekje waar met name Fransen kwamen een paar biertjes gedronken en een snack gegeten. Een voetmassage kon natuurlijk niet ontbreken. Altijd leuk als Thais enigszins Engels praten en ook nog verstaanbaar. Zo kom je nog iets te weten. Ze is 22 jaar, werkt 7 dagen per week en heeft eens per 2 weken een dag vrij. Ongeveer eens per jaar heeft ze 3 weken vakantie. Dat is rond nieuwjaar (in Thailand is dat in april). Ze werkt van ’s ochtends 10 uur tot ’s avonds 10 uur. Dan geeft ze massages of zit ze op de stoep ‘massage’ te roepen om klanten aan te trekken. Het geld dat ze verdient gaat grotendeels naar haar vader die op het vasteland woont en geen werk heeft. (Nee pap en mam, dat gaan wij niet doen, haha).
Nog even relaxen op de kamer en hopen dat die airco, die vooralsnog alleen veel kabaal maakt, ook nog iets met koude lucht gaat produceren.
Weetjes
- In Thailand is het low season. Vanaf volgende maand wordt het weer drukker. Ik vind het prima!
- De muggen lijken hier een stuk minder dan op Kamalaya maar dat ga ik snel afkloppen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley