Chiangmai: 24 juni 2018 (dag 15)

Na het ontbijt was het tijd om mijn spullen te pakken. Vandaag is mijn laatste dag in Chiangmai. De tas pakken gaat steeds sneller. Alhoewel, ik heb in 2 weken tijd de nodige souvenirs gekocht dus het is passen en meten. Maar voor handig pakken zijn packingcubes uitgevonden. (Bedankt voor de tip, lieve H). Als ik die niet had gehad! Eentje voor hemdjes/shirtjes. Eentje voor rokjes/broekjes/jurkjes. Een voor alle kabeltjes/adapters en ander technisch gerei. Een voor ondergoed/bikini. Er slingert niets eenzaam door mijn tas.

Nog even de flesjes water mee en uitchecken. En nu ga ik een milieu aspect aansnijden. Lezers die mij kennen weten dat ik zuinig ben op onze aarde. Afval scheiden, hergebruiken i.p.v. weggooien, geen onnodig gebruik van water en brandstoffen etc. Bij ieder hotel krijg je hier flesjes water.

Ik heb geen oplossing gevonden voor al deze waste. Water uit de kraan is geen optie. Bij alles wat je koopt een tasje. Bij ieder snippertje in de prullenbak wordt de zak vervangen, handdoeken worden iedere dag vervangen en zo kan ik nog wel even doorgaan. Thailand is met het vele plastic, het niet scheiden van afval, de honderden taxi's die de hele dag rondrijden op zoek naar klanten, een grote vervuiler. Daarentegen hergebruiken ze alles. Natuurlijk vaak ook uit armoede. Meubels die bij ons op de schroot eindigen krijgen hier nog 7 levens. Spullen worden gerepareerd i.p.v. vervangen. De voedselketen zit hier dicht tegen de natuur aan. En belasting betalen schijn je hier maar 3 procent te doen i.p.v. 30. :-)

Er waren alweer enkele dagen voorbij dus tijd voor een laatste massage. 2,5 uur! Dat ontspannen gevoel dat je armen en benen als beton aanvoelen en je niet meer kunt bewegen is verslavend. Toen naar de nieuwe residentie.

Buiten het oude centrum. En geen receptie. Ik werd gelukkig begeleid door een security officier. Je gaat naar een gedeelte met allemaal kluisjes. Zoekt je nummer die je in de e-mail hebt ontvangen. Geeft pincode in. En voila, klepje schiet open en daar ligt je pasje. Door naar de 13 etage. Een deur die tegen je praat als je je pasje er tegenaan houdt.

Ik word hier serieus te oud voor, haha. Zo klein en sfeervol als mijn vorige verblijf. Zo groot en kil is deze. Er was zelfs een wasmachine en vaatwasser aanwezig.

Wel een mooi uitzicht. Inmiddels was het tegen drieën en had ik honger als een paard. Aangezien ik geen zin heb in een voedselvergiftiging als ik ga reizen ben ik bij mijn rood/gele vrienden langs gegaan. In de mall heb ik een (noodzakelijk) cadeautje gekocht - een powerbank. Nooit meer zonder lege devices!

Na het verkennen van dit gedeelte van de stad terug naar het hotel. De zonsondergang leek me mooi om te zien op deze hoogte.

Nog een laatste avond Chiangmai. En hoe doe je dat? Met een walking street market natuurlijk.

En natuurlijk een laatste Chang-biertje op het terras. De wedstrijd Engeland-Panama was net afgelopen en een groep Koreanen was zwaar los aan het gaan. Wat kunnen die feesten.

En toen bedtijd! En dat doen we met dit uitzicht.