Vietnam (HCMC): 17 december 2018 (dag 18)


Om 9 uur word ik opgehaald door Peter. Peter is een 20-jarige Vietnamese student. Hij woont samen met zijn ouders, tante en grootouders in HCMC. Hij studeert 3e jaars marketing. De tour achter op de motorbike kost me 8 euro in plaats 50 euro via een andere methode. Het is een manier voor studenten om bij te verdienen en Engels te oefenen. Ik vind dat leuk.

HCMC is ingericht in 24 districten. Mijn hotel bevindt zich in district 1, het centrum. Aan de Q1 t/m 24 in de straatnaam kun je het district herkennen. De meeste toeristen komen niet verder dan 1, 3 en 5.
Er is een verschil in Noord- en Zuid Vietnam. In het noorden drinken ze thee, in het zuiden koffie. In het zuiden zijn de mensen lui. Ze staan laat op terwijl in het noorden de manen met de zon opstaan. Ze zijn zelfs zo lui dat ze emmers aan een touw over de reling hangen met geld voor eten. De verkopers stopt het in de emmer en dan takelen ze het omhoog, haha.
De eerste stop is een een beeld van een boedist. Het is warm en met helm op helemaal!

Ik kan me het het me het hele verhaal niet meer herinneren maar hij is in brand gezet of heeft dat zichzelf aangedaan. Geen lekker verhaal in ieder geval.

Daarna gingen we door druk verkeer naar district 4. Dit vond ik geweldig! Dit is het oude gedeelte waar de lokale mensen wonen en leven.

We gingen in een complex naar binnen.

De huizen zijn 55 jaar geleden gebouwd voor de huisvesting van soldaten. Na de oorlog zijn de huizen aan de armen gegeven. Nu zijn de kleine appartementen, waar ze met meer dan 6 kunnen wonen, 150.000 dollar waard. Grote vastgoedontwikkelaars proberen de mensen uit te kopen om daar grote gebouwen neer te zetten. Het district ligt dicht tegen het centrum aan dus de grond is veel waard. Maar ze betalen niet genoeg, de mensen kunnen er geen alternatieve huisvesting voor kopen. En dat is maar goed ook. Kijk dit nou!

En dit!

Dat mag toch niet door een een woontoren of officebuilding worden vervangen?
Hoe kun je zien hoeveel mensen er in een appartement wonen? Aan het aantal slippers voor de deur, haha!
Weet je hoe ze dit noemen?

Black noodles, haha! Dat er zoveel draden hangen komt dat als er iets niet werkt of vervangen moet worden, een kabel wordt toegvoegd maar de oude niet wordt verwijderd.
Rijst wordt er uiteraard veel gegeten. Vanwege het zonnige weer, ze hebben hier maar 2 seizoenen, is er 3 keer een oogst. En ze zijn creatief met de soorten en bewerking ervan.

Door naar de Cambodiaanse markt. Voor 25 dollar-cent parkeerde Peter zijn motor voor een huis/winkel. Alles kost immers geld als de grond duur is. Daarna kwamen we door de flower-market.

Peter wist precies te vertellen hoeveel miljoenen euro's Nederland ontvangt voor de bloemenhandel. Wij zijn de grootste ter wereld, Vietnam exporteert ook. De kleurige bloemen zijn hier voor feestelijke aangelegenheden de wit met paarse voor begrafenissen.

Begrafenissen zijn hier ook een ding. Een waarzegger bepaalt wanneer de beste tijd is voor een begrafenis. Er wordt nepgeld verbrand om de goden goed gezind te zijn. Dat 'geestengeld' is symbool voor de rijkdom die men de dode in de andere wereld toewenst. Verschillende papieren nagemaakte voorwerpen worden verbrand, zoals kleding, een horloge, mobiele telefoon, zelfs een televisie, meubels of een huis. Ook gelukbrengende symbolen worden verbrand, zoals lotusbloemen van papier. De verbranding transformeert de materie tot geestelijke goederen zodat de geest van alle gemakken wordt voorzien. Eens per jaar wordt de dode herdacht.
Tijd voor een Chinese tempel.

De Chinezen die in Vietnam wonen zijn anders dan de Chinezen uit China. Die worden ook hier als luid en rude beschreven. Zoals je eerder hebt kunnen lezen, herken ik me hier volledig in, haha.
En weer krijg ik een compleet verhaal te horen. Hier worden offers gebracht.

De piramides van wierook worden voorzien van een briefje en aangestoken. Een roze briefje is voor liefde, oranje voor een gelukkig leven, etc. Die wordt eraan bevestigd en aan draden aan het plafond gehangen.
Peter had berekend dat ik volgens de Chinezen een Buffalo ben.

Qua figuur komt het overeen. ;-) Voor de rest ook. Harde werkers zijn het. En het tweede teken in de dierenriem. De rat is de eerste maar dat was alleen omdat die op de rug van de Buffalo zat en als eerste over de 'finish' kwam, omdat hij van de rug van de Buffalo sprong. Best slim. :-)
Peter is de beste chauf ever. Hij is zelfverzekerd in het verkeer, wendbaar en kalm. Geen enkele keer een claxon! We passeerden Chinatown. De beste plek om te kopen omdat je hier groothandel prijzen krijgt. Ze worden geroemd om hun sales vaardigheden. Er was ook een weddingstreet met allemaal winkels die je nodig hebt voor trouwerijen.
Toen via de rivier terug. Toen kwamen we langs de Bitexo Financial Tower. Het op 1 na hoogste gebouw met een dek om helicopters op te landen. Tuurlijk, doe ik dat de volgende keer. :-)

En toen weer terug naar het hotel. Het blijkt een top 5 hotel in HCMC te zijn. Oeps! Ik had wel een upgrade met een zwembad gevraagd. Nu snap ik ook waarom ze iedere keer met 2 man de deur open houden. :-)
Dit is de route die we hebben afgelegd:

Het was tijd voor een rondje centrum op eigen houtje. Dan kom je langs opbrekingen waar een metrostation wordt gebouwd.

Door Japan gefinancierd maar het schijnt det deadlines niet gehaald worden en dat er iedere keer geld bij moet.
Een prachtig park ter ere van Ho Chi Min.

Veel shops met bling bling.

En dan in het centrum alleen malls met merken. Daar heb ik een lippenstift gekocht van Mac en nieuwe slippers tegen de helft van de prijs! Mijn huidige zijn nagenoeg versleten

Wat vind ik de contrasten hier prachtig! Kijk nou naar oud en nieuw.



Na al die indrukken was het tijd voor cheesecake. Jippie!

Om af te koelen nog een duik in het zwembad en toen was het weer tijd om te dineren. En hoe geweldig is het dat ik Wham, Mariah Carey en anderen al een week overal hoor met kerstliedjes terwijl het 30 graden is.