Vietnam/China/London/Nederland: 25 en 26 december


Laatste dag vandaag! Snik! Half 7 wakker maar what’s new :(
Op naar het ontbijt. Jeuh, voor de laatste keer gebakken ei! Na het ontbijt heb ik een symbolisch momentje gemaakt voor de overtuigingen en het gedrag dat ik achter wil laten. Dank, lieve T voor de tip. X
Er heerst totaal geen gevoel voor kerst en dat vind ik prima. Een laatste rondje resort gedaan. Baantjes trekken in het enorme zwembad. En ja, ik loop nu lekker te pochen. Tegen de tijd dat ik aan de overkant was, had ik al weer trek in lunch ;-)
Daarna naar het strand. Die hangmat, die is zo zalig. Er zijn maar weinig dingen zaliger dan in de zon met een zeewind schommelend in een hangmat.

Ik heb zelfs voor het eerst tijd gehad om een tijdschrift te lezen. De andere 2 neem ik mee terug. :-) Ook ben ik in het boek ‘dromen, durven, doen’ begonnen. Interessant.
Om 12 uur moest ik mijn kamer uit dus een douche en terug naar het strand. Ik ben serieus verkleurd. Ik weet niet welke kleur precies. Rood, bruin of een combi. Ik moest zeggen dat die lelijke nagellak iets beter oogt met wat kleur. Maar de mensen die mij kennen weten dat ik in de zon een schaduwaanbidder ben maar er was geen ontkomen aan.
Ik was bang dat dit zo’n laatste dag was waar je loopt te ‘hangen’ tot vertrek. Maar integendeel. (Het is ook maar net wat je er zelf van maakt, dames en heren). Langer in de zon was geen optie dus ik besloot naar m’n vriendinnen van de massagesalon te gaan. Een Zweedse massage en een gezichtsbehandeling. Die had ik wel nodig. Ik heb op mijn tandenborstel en wat klein gerei na mijn 2 toiletzakken niet open gehad. Op 1x misselijk zijn na, qua gezondheid ook nergens last van gehad. Superfijn!
Maar eerst een laatste lunch.

Trouwens die verse springroles waren voor het eerst. Het bier niet maar dat was jullie vast al opgevallen, haha. Maar iedere dag bier smaakt ook alleen maar op vakantie. Overigens is het weer takkeheet en ze hebben hier van die sproeiers met ‘miezer’. Lekkuh!
En toen opeens schrikken want ik had de 2 broeken die ik tailor made had laten maken niet ingepakt. En ook, naar mijn idee, nergens laten liggen. Toch wel met lichte stress terug naar het hotel. Weer tegen die pokkenberg op moet lopen. Ben potverdorie niet meer in Sapa :-) Snel mijn koffer geopend en ze lagen op de bodem. Paniek om niks - lekker dan.
Laatste zonsondergang bekeken op het terras met onder je de zee. Genieten toch?


Daarna bij het zwembad douchen en een lange broek aan. Getver! Wel beter tegen de muggen trouwens. Toen aan een cocktail en het 'Kerstdiner'.

Maar eerst FaceTimen met de familie!

Terugkijkend op de reis was het een geweldig avontuur!
Vooraf wist ik niet wat me te wachten stond. Een nieuw land alleen bereizen is spannend. Soms denk ik ‘waar begin ik aan’. Je moet je in een land goed en veilig voelen.
En vanaf moment 1 is dat hier het geval geweest. Iedere ervaring was uniek. Alle plekken waar ik geweest ben waren totaal niet met elkaar te vergelijken.
Dit is de reis die ik heb afgelegd.

Hanoi - Bai Tu Long Bai - Sapa - Hue - Hoi An - HCMC- Mekong Delta - Phu quoc.
Het was allemaal geweldig. Het lijkt alsof ik in bijna een maand 9 mini-vakanties heb gehad. Ik heb leuke mensen ontmoet zowel lokaal als internationaal en heb alle dingen gedaan die ik had willen doen. Alhoewel 1 ding niet en daar baal ik van! Karaoke! Nuchter of dronken, had me niet uit gemaakt :-)
Ook inspiratie voor mijn toekomst qua werk heb ik ideeen. Nu kijken welke richting op gaat.
Ik laat me om 22.00 uur bij het hotel ophalen en dan ziet mijn reisprogramma met 3 vluchten met 2 lay overs er als volgt uit:



Dus terwijl jullie aan je 1e en 2e kerstmarkt bezig zijn ben ik onderweg. Laat het smaken!
En dan nog met de trein naar Eindhoven. Ben benieuwd in welke staat inkregen die tijd verkeer. :-) Het avontuur zit er dan echt op! Met pijn in het hart wel moet ik zeggen.
Ik wil jullie bedanken voor het lezen. Maar nog meer voor de leuke reacties en de bemoedigende woorden! Velen van jullie hoop ik snel te zien.
In 2019 ga ik weer nieuwe avonturen beleven dus jullie horen zeker weer van me.
Liefs en een knuffel, Karin.