Verslag 17 en 18 februari 2014

Maandag 17 februari 2014
Het was een rare dag vandaag. Vanochtend heb ik om 9.00 uur een taxi genomen naar het vliegveld. Het duurde enige tijd voor we in konden checken dus dat beloofde niet veel goeds. Na het uiteindelijke inchecken en de controle van mijn bagage was het wachten, wachten en nog eens wachten. Uiteindelijk, nadat we al een tijd geleden hadden moeten vertrekken, kwam er een mannetje van het vliegveld vertellen dat er druk vliegverkeer was waardoor onze vlucht 3 uur vertraagd was. En dan is wachten op een vliegveld waar geen hond te beleven is, lang. Ik raakte in gesprek met een Chinese familie die naast me was komen zitten en ik heb met hun een deel van een Somalische film, met wederom Tom Hanks, op hun Ipad zitten kijken. Na lang wachten konden we uiteindelijk, weer een half uur later vertrekken. De vlucht was vreemd. Het was nog steeds bewolkt en iedere keer als we weer in een wolkendek terecht kwamen was er turbulentie. Nu was de vlucht vanuit Stockholm een stuk erger maar toen zat ik in een degelijk Europees vliegtuig en niet een Nepali vliegtuigje van onbekende makelaardij. Het uitzicht op de bergen was wederom fenomenaal maar mijn gedachte was dat als we daarop naar beneden zouden storten, de afloop slecht zou zijn. En toen wist ik nog niet wat ik achteraf te weten zou komen. Internet en bereik had ik de afgelopen dagen niet dus ik was afgesloten van de buitenwereld. Bij het landen op Kathmandu was er een groot militair ceremonieel aan de gang. Nou is het zo dat er bij iedere werkende Nepali, 10 ‘kijkers’ in de buurt zijn maar dit gezelschap was wel heel groot! Met de bus vanaf het vliegveld naar de ontvangsthal reden we langs een militair vliegtuig met daaromheen flink veel militairen en naar later bleek reddingswerkers. Op de foto kun je een gedeelte ervan zien. Links was het (un)loading deck van het militaire vliegtuig en daar stonden brancards voor met op 1 daarvan een in het plastic gewikkeld ‘lijk’. Er stonden ook flink wat ‘ziekenwagens’ bij en het leek, mede door de aangeslagen mensen eromheen, een serieuze aangelegenheid. Ik wist niet wat er aan de hand was maar ik dacht aan Nepali strijders die wellicht gesneuveld waren. Ja, mijn fantasie sloeg aardig op hol na mijn bezoek aan het Ghurka museum van dappere strijders. Een taxi bracht mij, 3,5 uur te laat terug bij CWCN en ik was weer ‘thuis’. Een fantastische trip met een naar einde. Want toen ik terug kwam hoorde ik dat er vanuit Pokhara, waar ik ook vandaan kwam, een dag eerder een vliegtuig was vertrokken, dat niet heel veel later was neergestort. Ik heb op internet gekeken en het bleek eenzelfde type vliegtuigje te zijn als waar ik in had gezeten. 18 doden waarvan 1 Europeaan. Ik werd er akelig van en dat heb ik de hele avond niet van me af kunnen schudden. Het vertoon op het vliegveld van Kathmandu was al genoeg om kippenvel van te krijgen maar na de 2 vluchten die ik had gehad, besefte ik me dat het voor mij ook heel anders had af kunnen lopen. En het typische is dat ik me op de terugvlucht ook heel naar heb gevoeld en meerdere keren het idee heb gehad dat je toch maar heel kwetsbaar bent zo hoog in de lucht. Want het moge duidelijk zijn dat hetgeen ik op het vliegveld gezien had, niets te maken had met dappere strijders, maar met het bergen van de stoffelijke overschotten uit het omgekomen vliegtuig. De rest van de werkdag (dat was sowieso niet lang meer) is er niet veel meer uit mijn handen gekomen. Ik had amper nog iets gegeten dus ben ik in een restaurantje verderop iets warms gaan eten. Een dame uit Europa die Nepali Momo bestelt blijkt overigens tot enige hilariteit te leiden. Inmiddels weer terug in mijn verblijf. Het is iets minder koud dan vrijdag maar aangenaam kan ik het echt niet noemen. Maar de kilte past prima bij mijn stemming. Vandaag even geen vrolijk verhaal uit Nepal maar toch voel ik me dankbaar voor mijn afloop en droevig voor wat mijn andere reisgenoten hebben moeten doorstaan.

NB.0. Ik merk dat mijn verslagen doorspekt zijn met Engelse woorden/zinnen maar mijn Lonely Planet is Engels en het aantal zinnen die ik in het Nederlands heb gesproken de afgelopen weken, zijn op 1 hand te tellen.

Dinsdag 18 februari 2014
Gisteravond heb ik me toch nog even nuttig gemaakt door aan de brochure van CWCN te werken. Ik had vlak voor het weekend de foto’s van Sunil ontvangen en er was hulp aangeboden vanuit Nederland om hier verder naar te kijken (waarvoor dank!). Dit bood wat afleiding.
Vanochtend heb ik de brochure van CWCN op de Google Drive gezet (duur: 1,5 uur) en mijn 2 Nederlandse collega’s geinformeerd. Hopelijk kunnen zij van het totaal iets nog mooiers maken. Ik heb een praatje gemaakt met Tiru. Ik had hem sinds vrijdag niet meer gesproken en we hebben uitvoering zijn 3 dates op Valentijnsdag besproken, haha. We hebben de planning doorgenomen; als ik mijn planning iets omgooi hebben we nog 4 dagen samen voor ik naar huis toe ga. De tijd om alles klaar te krijgen begint te dringen. Daarna contact gehad met Net4Kids want de cijfers die zij hebben en CWCN zelf komen niet overeen maar daar komen we ook wel uit.
Na de snack kwam Bishnu (de manager van Mitrata), precies op tijd :-) Onze begroeting is een mix geworden van Nepali/Dutch; een warme omhelzing met 3 zoenen. Ik was echt blij hem weer te zien. Hij heeft er echt voor gezorgd in het begin (en nog) dat ik me erg welkom heb gevoeld. We hebben een uur gekletst en de foto’s gekeken van de bruiloft van zijn broer. Hij is vorige week zaterdag getrouwd met zijn vriendin die hij pas een half jaar kent. Zo kan het dus ook…. Daarna aan het werk met de financien voor de online tool. Bishnu had zijn huiswerk goed gedaan dus we konden direct aan de slag. Nou ja direct, ‘online tool’ zegt het al, daar heb je internet voor nodig en dat is in Nepal ietjepietsje trager dan in Nederland. Maar Bishnu en ik vermaken ons wel. Ik heb Bishnu de regie gegeven en samen hebben we het voor elkaar gekregen. Het is interessant om de financien van een project in te zien. Je ziet tot in detail waar het geld aan uitgegeven wordt, de salarissen etc. Nu nog het audit report maken en uploaden (dat moet hij zelf regelen) en ik heb de belofte dat het rapport binnen nu en 1 week ‘gesubmit’ wordt naar Net4Kids. Mijn Mitrata project is klaar! One down, one to go! Uiteindelijk waren we om 18.00 uur klaar dus we hebben echt zwaar overgewerkt, haha. Voordeel is wel dat als iedereen naar huis is, het internet wat sneller is. Het was inmiddels weer koud. Het blijft vreemd, lijken wel 2 seizoenen in 1 dag. Overdag heerlijk zonnig en zomers (behalve in Pokhara ;-)) en ’s avonds en ’s nachts winter. We zijn Sinamangal in gelopen en ik heb Bishnu getrakteerd op het diner. Hij heeft al zoveel voor mij betaald! Maar ik kan ook best gul zijn als een diner voor twee personen 4 euro kost, haha. Om 19.00 uur was ik weer thuis. Nu opwarmen, dingen voorbereiden voor morgen en op tijd lekker warm onder de wol.