India - 13 t/m 15 september 2016 - Reisverslag uit Kovalam, India van Karin Verhagen - WaarBenJij.nu India - 13 t/m 15 september 2016 - Reisverslag uit Kovalam, India van Karin Verhagen - WaarBenJij.nu

India - 13 t/m 15 september 2016

Door: Karin Verhagen

Blijf op de hoogte en volg Karin

14 September 2016 | India, Kovalam

Dinsdag 13 september
Wat slaap ik hier heerlijk en lang! Ondanks dat ik uiterlijk 22.30 uur slaap en het bed spijkerhard is ben ik na het signaal van de wekker niet wakker te krijgen. Tanden poetsen, aankleden en als een living dead naar het ontbijtbuffet. Een ochtendmens ben ik sowieso niet en ontbijten binnen het uur nadat ik wakker ben is een no go. Dus met lange tanden probeer ik iets te eten want anders is het lang knorren tot aan 13.00 uur. Om 9.00 uur naar 1 van de artsen, bijna iedere keer een andere. 'Hoe voel je je'? Very good is het antwoord. Klachten van intake worden doorgenomen. Hartslag wordt gemeten. Met een soort grote staande thermometer met een band en een zwarte knijpbol eraan. Met de stethoscoop (ik noem het een headset ;-) die ze in je elleboog houden meten ze ook iets. Dan voor de bloeddruk vinger aan de pols. Of ik weet dat ik een lage bloeddruk heb krijg ik iedere keer te horen? Yep, al een tijdje. Ben ik misselijk, draaierig of heb ik hoofdpijn? Nee, hooguit als ik Geer en Goor op televisie zie ;-)
Daarna weer 2 uur quality time met Letha. Wat zijn die behandelingen toch fijn! Veel te vaak dwalen mijn gedachten af en probeer ik in het hier en nu te blijven. Ik schakel mijn zintuigen in. Wat hoor ik? Het stormen van de zee, vogels en verder is het hier een al rust. Wat ruik ik? Ja duh, de geur van olie. En de geur van iets brandends wat in een koperen kandelaar ligt. De sfeer in het behandelcentrum is in 1 woord sereen. Een bordje met 'Silence is golden', is het eerste wat je ziet als je binnen komt. Er hangt een prettige geur. De behandelkamers zijn schaars ingericht maar precies goed qua sfeer. Weinig licht, verse bloemetjes die drijven in een bakje, de koperen kandelaar, een houten behandeltafel en een houten kastje om hun spulletjes op te bergen. Zelfs een perfectionist als ik heeft hier niets op aan te merken. De inrichting, sfeer is prettig, het is schoon en aan alles is gedacht. Je krijgt een map waarin alle behandelingen staan, je persoonlijke schema, voor iedere treatment vertellen ze wat ze gaan doen. Als ze tegen jou en elkaar praten doen ze dat heel zacht zodat het de rust niet verstoort, ze weten wanneer je ze toe moeten dekken als je het 'koud' hebt, wanneer het prettig is de ventilator aan te hebben, alles! Na de treatment krijg je een katoenen 'ochtendjas' aan zodat je eigen kleren niet onder de olie komen te zitten en daarna ga je met een kokosnoot even tot jezelf komen. Ja, die kokosnoot is open en er zit een rietje in. Wat moet ik er anders mee? ;-) Dat groene jasje is grappig. Het is een soort schort, je hebt een wit kapje op je hoofd (de olie moet nog intrekken - Tjezus, alsof mijn haar al niet vet genoeg is!). Als ik bij de outfit plastic handschoenen aantrek kan ik zo een operatiekamer in om een hersenoperatie uit te voeren.
Het resort is prachtig! Er is een mannetje voor het sproeien van al het groens, voor het klimmen in palmbomen voor kokosnoten, voor fogging (lees vorige blog), voor het afknippen van dorre takjes, voor houskeeping, keuken, receptie, beveiliging, koffers, drankjes, bij het zwembad en bij de zee. Heel veel mannetjes dus en een paar vrouwtjes - die maken de huisjes schoon en vegen het terrein. Oké, en 3 vrouwelijke artsen en vele therapeuten want vrouwen behandelen vrouwen en mannen de mannen. Over afdwalen gesproken, ik was bezig met mijn zintuigen, haha. Dus ik luister en ruik. En wat voel ik? De massage, de warme olie die over me heen gegoten of gedruppeld wordt en de wind van de ventilator. Wat proef ik? Oké, dat sla ik vaak over want dat is de nasmaak van die medicinale olie die jakkes is. Helemaal uitgerust keer ik terug naar mijn cottage in de hoop dat ik na een uur relaxen warm water heb. De enige 'zorg' die ik hier heb is of ik mijn haar nog ooit olievrij krijg. Tot nu toe is het me nog niet gelukt om de zorgvuldig aangebrachte highlights van voor mijn vakantie weer zichtbaar te krijgen. :-)
Yes, warm water and nope highlights.
Ook mijn iPhone blijkt ontploft. Links is het bovengedeelte van het ondergedeelte geschoten. Ik druk links en hij schiet boven los. Ik druk boven en hij schiet rechts los. WTF! Hij zit nu alleen nog aan de onderkant vast. Gevalletje garantie als ik terug kom of weer de nodige kosten? Om er niet mee bezig te zijn ga ik na de lunch een wandeling maken op het strand. Overigens heb ik besloten minder te gaan eten. Ik mag alles voor pitha en vatta van het buffet en dat is bijna alles. Omdat ik o.a. een poedertje heb gekregen voor na de maaltijd voor een goede spijsvertering voelt het hypocriet om tijdens de maaltijden de obese uit te hangen.
De strandwandeling was van korte duur. Het strand was verlaten en na een eind lopen zag ik tussen een aantal vissersboten een grote hond op het strand liggen. Tong uit zijn bek en poten omhoog. Die zal toch niet dood zijn dacht ik nog? Toen was ik even bang dat hij nog leefde (sorry!) en achter me aan zou komen. Maar het moge duidelijk zijn dat hier niets meer te redden was. Tja....
De rest van de dag doorgebracht met lezen en genieten van de omgeving. 's Avonds heerlijk gedineerd onder de palmen met uitzicht op zee. De hele tuin is versierd met gekleurde paraplu's waarvan de belletjes aan de onderkant geluid maken in de wind en aan de touwen ertussenin hangen vouwsels van bladeren. Prachtig! Laat maak ik het niet. Die herbal tea smaakt met de levendigste fantasie niet als een gin tonic en de behandelingen, het warme weer en alle indrukken maken me moe.

Woensdag 14 september 2016
Happy Onam! Vandaag een nationale feestdag! Eerst het ochtendgedeelte met o.a. Shirodara! Het heerlijkste wat een mens maar kan bedenken. Al mijn ledematen worden zwaar, mijn hoofd leeg, mijn huid tintelt en mijn zintuigen staan op scherp. Hoop dat meneer Ayurveda hier ooit een prijs mee heeft gewonnen. :-)
De behandeling van gisteren heeft me voorlopig van mijn rugpijn geholpen die ik al enkele weken had - yeah! Wat minder yeah is, is dat de muggen hun weg hebben gevonden naar kamer 538 en zich zelfs niet door de chemische aanvallen van fogging laten tegenhouden. Dus ga ik mijn eigen muggenarsenaal inzetten voor de verdediging.
Na de lunch mocht ik op de foto met gebodypainte leeuwen en de jager die begeleid door trommelaars het park rond gingen vanwege de festiviteit. Op de foto is licht te zien hoe opgelaten ik me voelde. Na 2,5 dag was het tijd om het resort te verlaten en me te wagen aan de buitenwereld. Volgens de receptie was het 1 km tot de main road. Als een ex-drugdverslaafde die de kliniek verlaat ging ik de poort door. En ja het was 1 km, maar de helft was met een hellingspercentage van 65%. En ik was natuurlijk op het heetst van de dag gaan lopen in brandende zon, 38 graden, in smalle straatjes zonder wind van zee. Op de main road hoorde ik luide muziek en ik wilde iets van de locale feestvreugde meemaken dus op zoek naar een taxi. Onderweg kwam ik o.a. een 6-tal motoren tegen met daarop 12 mannen die tegelijk begonnen te toeteren, lachen, zwaaien en happy Onam riepen. *bloos* Nu had ik al wel de indruk dat hier een feestdag ook benut wordt voor alcoholische versnaperingen maar het was pas vroeg op de dag. Een taxi vond ik voor een yoga Centre. Een man die in India woont en werkt als yoga leraar en als chauf. En soms Europa doorkruist om yoga te geven. Ik heb een tijdje met hem staan praten en nadat ik ferm was vast gegrepen door een dronken oud mannetje adviseerde hij me om niet al te lang meer op straat te blijven. Wat een lieverd! Ik heb zijn kaartje meegenomen en ga hem inhuren voor de 4 dagen die ik na mijn treatment heb om de omgeving te verkennen. Na terugkomst een koude douche, zeewind en een liter water en ik leek weer mens te worden. Op het resort was een dansact met opzwepende muziek en later een enorme touwtrekwedstrijd. Het was druk op het doorgaans rustige resort en op het meestal verlaten strand. Alle staf was van hun posten gekomen en ook gasten om hun mannelijkheid te bewijzen bij het touwtrekken. ;-) En wat het leuke is aan hier. Mensen hebben geen schroom. Iets wordt zonder gene en met volle overtuig gedaan. Superleuk! Bij het diner waren de paden verlicht met kleine kaarsjes - ze maken er hier echt werk van. Een fluit en tommeltrio waren 's avonds de act. Ik ga slapen! Veel leesplezier of niet - want het is vast veel te lang. :-)

  • 14 September 2016 - 20:40

    Mam:

    Verslag te lang... helemaal niet !!!! Fijn dat je het zo fijn hebt daar (paar onhebbelijkheden) maar dat mag de pret niet drukken. Wacht weer op het volgende. XXX

  • 14 September 2016 - 23:47

    Wendy Vermeer:

    Helemaal niet te lang om lekker te lezen maar het lijkt me wel lang om alle indrukken op papier te zetten! Klinkt wel heerlijk behalve dat harde, houten bed en de muggen! Veel plezier!

  • 15 September 2016 - 07:25

    Jack:

    Weer leuk om te lezen Karin! Geniet zo met je mee! Zo'n andere wereld intrigeert en inspireert ongelooflijk! Veel plezier! Blijf je volgen

  • 17 September 2016 - 09:39

    Lisette:

    Verdwenen highlights, Happy Onam, strandwandeling, geen gene en Letha!! Bijzonder vermakelijk weer lieve Karin! Geniet! X

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Karin

Mijn ervaringen zijn vanaf mei 2019 alleen nog te lezen op: karinverhagen.blog. Ook daar kun je inschrijven voor nieuwe berichten.

Actief sinds 16 Dec. 2013
Verslag gelezen: 266
Totaal aantal bezoekers 47783

Voorgaande reizen:

01 December 2018 - 26 December 2018

Vietnam

10 Juni 2018 - 27 Juni 2018

Noord-Thailand

19 Augustus 2017 - 26 Oktober 2017

Reis Thailand (Bangkok en Koh Samui)

10 September 2016 - 28 September 2016

India

02 Januari 2016 - 07 Januari 2016

Ierland

18 Februari 2015 - 26 Maart 2015

Rondreis Indonesie

26 Januari 2013 - 01 Maart 2014

Nepal - People4Change

Landen bezocht: