Koh Samui/Bangkok: 23 t/m 26 oktober 2017
Door: Karin Verhagen
Blijf op de hoogte en volg Karin
27 Oktober 2017 | Thailand, Bangkok
Ik heb enkele dagen in te halen. En dit is tevens mijn laatste blog. De ervaringen zitten er weer op. Laatste keer bloggen…..maar wel met een rooftop views. (Dat dan weer wel).
Maandag 23 oktober 2017 (dag 19)
Dat was me het nachtje wel. Ik had al verteld over die airco die veel kabaal maakte maar verder behoorlijk nutteloos was. Zo positief als ik ben dacht ik dat die gewoon een langzame start had (net zoals ik ooit heb bij het badmintonnen, haha). Ik was ook afgeleid door van alles en nog wat en toen ik tegen middernacht ging slapen kwam ik erachter dat het ruim 30 graden was binnen. Het was buiten koeler dan binnen! En om me warm te houden kon ik onder een heerlijk warm dekbed kruipen. Dacht dat dit allemaal kansloos was dus tegen twaalven naar de receptie. Een van de bewakers moest uit zijn slaap ontwaken. Een tweede werd erbij geroepen. En een derde. Inmiddels werd ik opgevreten door de muggen en wachten, en wachten. Uiteindelijk kreeg ik een andere plek. Ik heb het hoogst nodige bij elkaar gepakt (de rest komt morgen wel). En nu heb ik dus een echt huis, geen buren (in ieder geval geen die ik kan zien) en het huisje is 2x zo groot. Niet dat dat belangrijk is maar de airco werkte. Die heb ik op 18 graden gezet met de fan op zijn hardst. Zo dan!
Met een ontbijtvoucher naar het restaurant en met de zee op slechts een paar meter afstand mijn buikje weer rond gegeten.
Het is bewolkt vandaag dus ik trek er op uit. Goed voorbereid dit keer. Rugzak i.p.v. tasjes. Geen slippers maar sneakers. Geen rokje maar een korte broek. Water. Noodrantsoen. Alles. En wederom zou ik het nodig hebben….
Bestemming voor vandaag was Wat Phra Yai: een gouden boeddha beeld dat met zijn 12 meter een eyecatcher is.
Op het hofje rondom het beeld zijn er kraampjes met eten, kleding en souvenirs. Ik begon vol goede moed. Klimmen, dalen, om me heen kijken, genieten en foto’s maken. Na een tijdje vroeg een meisje of ik achter op haar scooter mee wilde rijden. Nou wil ik niet vervelend doen maar als de Thais je kunnen - hoe zeg ik dat netjes – besodemieteren dan doen ze dat. Dus ik was op mijn hoede want het zal wel een illegale taxiscooter zijn. Maar ze had boodschappen voor in haar mandje en ze zei dat ze dezelfde richting in moest. Ik weet niet wat dat is. Als ze iemand zien lopen denken ze meteen dat die zoekende is naar vervoer terwijl 2 benen ook vervoer is (vond ik toen nog). Meer om haar een plezier te doen dan mezelf achterop dus dat scheelde weer 1,5 km. Mocht ze het toch voor geld gedaan hebben dan stond ze toch te kijken toen ik haar alleen vriendelijk bedankte. Bij de Wat Phra Yai rond gelopen. Het zag er prachtig uit. Het grote bord gaf aan met welke kleding je de boeddha niet mag bezoeken. Haha, dat loog er niet om. Er stonden wel 10 foto’s op van ‘kleding’ die Robby zou omschrijven als ‘kleding voor vrouwen van lichte doch sympathieke zeden’. Ik heb wat aankopen gedaan. Ook een cadeautje voor het dobbelspel met surprise maar ik ga mijn best doen om het zelf te winnen want eigenlijk is het te leuk! Bij een rijdend eetkarretje heerlijke ananas en door.
Naar Wat Plai Laem: het leukste tempelcomplex van het eiland met een enorme boeddha met 18 armen en ernaast een gezellige bollerd.
Ook hier werden de straten schoon geschrobd. Donderdag is de crematie van de koning en daar staat heel Thailand op alle plekken voor op zijn kop. In Bangkok bij het paleis en het crematorium zal Maxima aanwezig zijn. Tijd om terug te gaan. En daar was die godvergeten zon weer. Dat was niet de afspraak! En dan wordt het van takkeheet ineens brandend heet. Maar ja, wat is nou 5 km wandelen? Dat is toch niet zo’n probleem? Dat dacht ik ook. Maar bij iedere supermarkt ging ik naar binnen om alleen maar onder de airco af te koelen, een voorbijrazende vrachtwagen? Heerlijk, die wind. Een stuk verderop een stuk schaduw van 10 meter? Als een oase in de woestijn. En wat zit er dan in mij dat ik niet 1 van de 50 taxi’s pak die voorbij komen en enthousiast toeteren en roepen? Geen idee! Ook zag ik de verte een voedselkarretje. Fruit om een koude smoothie leek me goddelijk. En wat had deze thai? Hete soep! Haha.
In mijn huisje aangekomen kon ik niet wachten op een koude douche en welverdiende airco!
Dinsdag 24 oktober 2017 (dag 20)
Laatste dag. Uitgeslapen, ontbijt aan het strand, lezen, je kent het wel. ☺ Vanavond vlieg ik eerder dan gepland naar Bangkok. Er was gedoe met het ticket (wat een bureaucratie dat hele vlieg/ticketsysteem). Maar goed, ik laat de pret niet drukken. Ik ben zen! (Zolang als het duurt, haha). Na het avondeten werd ik opgehaald door een taxi. (Als je dat via het hotel regelt word je standaard bedonderd maar oke). Die taxi’s zijn zo groot en luxe, zo zie je ze in Nederland niet. Je hebt een huishoudtrapje nodig om er in te kunnen klimmen. De chauf had goede muzieksmaak en met een prachtige ondergaande zon ging ik mijn laatste uur op Koh Samui in. Op het vliegveld aangekomen kon ik een eerdere vlucht nemen, dus prima! Ik voelde enige weemoed. Ik was klaar op het eiland en heb er gezien wat ik wilde zien en gedaan wat ik wilde doen. Ik heb wijze levenslessen gehad, ben uitdagingen aan gegaan en heb bijzondere ontmoetingen gehad. Ik heb me verdrietig gevoeld en alleen, maar ook ontzettend dankbaar, trots, blij en gelukkig. Dank Koh Samui – onze wegen zullen elkaar nooit meer kruisen maar mijn dank is groot.
Een klein uur later was het tijd voor mijn laatste avontuur. Terug naar Bangkok. Tegen verwachting in voel ik me daar thuis. De turbulentie deed al vermoeden dat het weer in Bangkok beter had gekund en dat bleek. Zodra ik de vliegtuigtrap afdaalde hoosde het serieus horizontaal! De bagage had due to the weather enige vertraging. No shit. De bestemming was The Ekkamai Lofts. Ekkamai is een wijk in Bangkok. De taxi vroeg 700 Baht, maar mijn voorstel was glimlachend om het voor 300 te doen. Ook goed, haha. Het voordeel van alleen reizen is dat je vrienden maakt en dan hoef je niet naar een hostel. Dus kon ik bij Italiaanse vriend G, die sinds 3 jaar in Bangkok werkt, 3 nachten verblijven. Een prachtig gebouw met luxe lofts van 28 etages. Het uitzicht vanaf de 23e etage was geweldig!
Woensdag 25 oktober 2017 (dag 21)
Na een ontbijt met fruit en yoghurt naar de eerste tempel om de hoek. Ook hier weer de nodige voorbereidingen voor de grote dag morgen. Al een jaar lang zijn er op iedere hoek van de straat en in ieder gebouw gedenkplekken voor de overleden koning en zwart/witte versieringen. Langs snelwegen mega billboards met foto’s van de koning, op gebouwen, het is serieus niet normaal! En morgen is het dan zover….
Er zou ook in de buurt een planetarium moeten zijn maar 2x vragen leverde zo’n vragende blikken op alsof ze een ufo met marsmannetjes zagen landen. Dus laat maar. Meerdere plannen dan dit had ik niet gemaakt dus besloot ik om de bts (public transport) naar Siam (centrum) te nemen.
En ja, ondanks de regen gisteren is het hier weer bloedverzengend heet. Het schijnt niet normaal te zijn voor de tijd van het jaar. Dat heb ik weer - de grootste zonaanbidster van op aarde….not. Smeren doe ik amper, het rood is al zowaar bruin geworden en ik probeer uit de zon te blijven. Wat dat betreft pas ik hier goed. De mensen hier, en vooral chinezen, hebben de meest vreemde attributen om schaduw te genereren. En dan is een warenhuis heerlijk voor de airco. En die hebben ze in Siam genoeg. Ze zijn per warenhuis zo groot als een dorp. En noem maar een merk en ze hebben het.
Ik kon het niet laten om de H&M binnen te lopen. Een winkel vol met carnavalskleding, haha. Maar ik heb toch 2 blousjes op de kop getikt, yeah! Het nadeel van zo’n grote warenhuizen is dat je er kunt verdwalen. Maps.me had er de brui aan gegeven, ik was zo enorm overprikkeld dat ik geen winkel meer kon zien en er was geen uitgang te vinden. Ik voelde me als een gevangene in het land van Louis Vuitton/Gucci en Prada, haha. Wat ze er wel hadden waren hele luxe toiletten. Met licht, met bidet, drogen. Het was potdorie net een carwash. Alleen een knop om door te spoelen ontbrak…
Uiteindelijk was daar buitenlucht en MacDonalds. (Oke, dat laatste daar schaam ik me een beetje voor maar nog een keer green curry of noedels voor lunch, nee).
Na een tijdje rond gelopen te hebben in de drukte dreef een zoektocht op maps.me me in de richting van een park. En wat voor eentje. Een groene oase tussen de wolkenkrabbers. Het central park van New York. Een echt pareltje. Het is ook echt officieel nu – I love Bangkok!
En dat geeft aan wat voor type ik ben. Een stadsmeisje met de behoefte om terug te kunnen trekken in de natuur.
Het was genieten. Gezeten, rond gelopen, op een bankje zitten lezen, de dood in de ogen gekeken toen ik deze knoeperd tegen kwam. Serieus, ik dacht dat dinosaurussen uitgestorven waren?!
Na een aantal uren was ik weer zen genoeg om de drukte aan te kunnen. Next stop – Starburcks voor een heerlijke iced tea die er ook nog eens feestelijk uitzag.
Het was mooi geweest en tijd om terug te keren. De motor-taxi vroeg te veel geld. En ook al is het voor ons weinig zelfs voor een euro laat ik met niet beet nemen. De bts was er vlak naast. Oke, verkeerde richting. Lekker dan! Uitgestapt en in de richting van Ekkamai gelopen. Dat was serieus verder dan ik dacht, alweer! Inmiddels was mijn batterij leeg dus geen maps.me alleen nog me. Maar immer graden aus, zoals pap zegt. En uiteindelijk kwam ik na weer ruim 5 kilometer met vermoeide voeten en afgetrainde been- en bilspieren aan in Ekkamai. Vriend G had me ’s ochtends verteld dat er op het dak een zwembad was. Nou vooruit dan maar. Lift in, pasje tegen scanner. Dit hele gebouw is zo luxe. Alles werkt met 1 pasje. Er gaat geen deur of liftdeur open zonder pasje. Er is een congierge, een receptie, iemand die taxi’s regelt en beveiliging. En toen naar het zwembad. Ik heb serieus in mijn leven nog nooit een infinity pool op een rooftop meegemaakt met zicht op de skyline van huizen en wolkenkrabbers van Bangkok. Who needs to be rich when you have good friends?! Ik vond dit serieus zo’n gelukkigzalig moment! Ik ben er gebleven tot na zonsondergang. Tot de city lights aan gingen en de verlichting in de pool. Op een ligbedje heel dankbaar liggen wezen dat ik dit mag meemaken.
Om G. te bedanken voor zijn gastvrijheid heb ik hem ’s avonds mee uit eten genomen.
G is projectmanager en werkt hier voor een italiaans bedrijf. Thais zijn niet zijn meest favoriete mensen. Beetje pech als je hier woont.
En daarna was het idee om naar een rooftop bar te gaan en niet de minste. Ik heb al in mijn blogs gerefereerd aan de film The Hangover. Een van de Hangover films is opgenomen in Bangkok en verschillende scenes zijn opgenomen op het dak van het Lebua. De lift ging zo hard naar boven dat ik toen nog meer last had van mijn oren dan tijdens het duiken. Op een uitstekend gedeelte van het dak stond een verlichte neon bar. Het was een drukte van jewelste. En het uitzicht! Adembenemend. Er werd ook gedineerd op het dak, er speelde een bandje en de koepel op het gebouw en alles eromheen was prachtig verlicht. De vraag aan een personeelslid om een foto te maken leverde een fotoshoot op van 5 verschillende plekken. Helemaal mijn ding om daar uitgebreid voor te poseren – not! Ik heb nog nooit zo’n dure gin tonic gedronken maar het was dan ook nog nooit op zo’n prachtige locatie!
Donderdag 26 oktober 2017 (dag 22)
Laatste dag vandaag in Thailand. Morgenochtend gaat de vlucht weer naar Nederland en zit mijn avontuur er op. Maar niet op de zaken vooruit lopen. Er is nog een dag voor de boeg. En wat voor dag. De koning die een jaar geleden is gestorven wordt vandaag gecremeerd. Er is afgelopen jaar speciaal hiervoor een crematorium gebouwd op het terrein van het paleis. Het is een national holiday. Rondom het paleis zijn miljoenen Thais bijeengekomen om te rouwen.
Ik heb besloten om weer richting Siam te gaan, daar is alles open. Want het hele land is vandaag (en de komende 5 dagen) ontregeld. Er rijden geen taxi’s, programmeringen zijn aangepast, je merkt het overal. En toen kwam ik het gebouw uit. Enorme wachtrijen naar de tempel om de hoek. Er werden waaiers en flessen water uitgedeeld. Want vergeet niet dat het bijna 40 graden is, mensen (jong en oud) staan in de brandende zon met zwarte kleding urenlang te wachten. Ik weet zeker dat er geen Thai in Thailand is die vandaag geen zwarte (of witte) kleding draagt. Het openbaar vervoer is gratis vandaag en de metro’s zitten overvol. Er zitten Thais met de tekst ‘9, you will always be my king’ in de metro te huilen. Ook ik heb me vandaag gepast gekleed; een lange zwarte rok en een zwart blousje. Ik vind het niet meer dan normaal om respect te tonen en gelukkig bleek, in Siam aangekomen, dat dat ook geldt voor andere toeristen. Mocht je gekleurde kleding dragen dan kun je op veel punten een zwarte strik halen die je op je kleding kunt spelden om respect te tonen. Uiteraard zijn er uitzonderingen. Toeristen die onder een steen hebben geleden en die schaars en kleurig gekleed de straat op gaan. Ik durf te wedden dat je je dan behoorlijk opgelaten voelt. In het centrum staat het, evenals in Ekkamai, rijendik om op de vele plaatsen de koning te eren.
Ik vond het lastig om het plan voor vandaag te bepalen. Ik besloot in een opwelling naar seaworld te gaan. Op zich geen fan van plekken waar ze dieren opsluiten voor menselijk vermaak dus spijt had ik zeker. En ook nog eens 960 baht. Laten we hopen dat deze bijdrage zorgt voor een enigszins prettige gevangenschap. Het was er druk. Vol met chinezen en jawel hoor, kinderen. De hoeveelheid foto’s en selfies was niet aan te slepen om me heen. Zelf kon ik niet achterblijven. Een sharkselfie en ik heb een nogal chagrijnige Nemo gevonden.
Daarna een tijdje op gelopen op de Gourmet Market. Een foodhal met alles wat je je maar kunt bedenken op etensgebied. Kon het niet laten om iets lekkers mee te nemen voor G en mezelf uiteraard voor vanavond. En iedereen om je heen in het zwart. Het is heel vreemd om dit mee te maken. Na het nuttigen van lunch verder een ronde gaan lopen. Wat make-up in de Mac Store. En toen was het mooi geweest – terug naar The lofts Ekkamai. Dat was sneller gezegd dan gedaan. Kon bij de bts geen wijs uit de woorden en het was zo druk dat hulp vragen geen zin had. De eerste metro waar ik in stapte ging de verkeerde kant op. De tweede ook, haha. En toen had ik de goeie te pakken en kon ik 10 haltes blijven zitten. In Ekkamai was de rij naar de tempel nog net zo lang! Inmiddels had ik al de nodige beelden van de crematie gezien op schermen in de stad en op gebouwen. Maxima was ook de partij las ik.
Ik heb Bangkok aardig goed leren kennen en ben op 1 wijk na overal geweest.. Banglamphu/Chinatown/Siam/Lumphini en Sukhumvit.
En toen mijn verslag schrijven. En waar kun je dat beter doen dan op de rooftop met uitzicht over Bangkok? Met G. gekeken naar een restaurant. Niet te secuur zijn vandaag want je mag blij zijn als er iets open is. Na een italiaanse maaltijd (uiteraard) terug en dit keer niet al te laat slapen.
Donderdag 26 oktober 2017 (dag 22)
Heb vannacht slecht geslapen. Kan ook bijna niet anders. Ik heb nogal moeite met afscheid nemen. Van mensen en van landen. Hoe vaak heb ik niet huilend in een taxi en op het vliegveld gezeten. Het is niet op 1 hand te tellen. En dat was dit keer niet anders. De tijd doorkomen op het vliegveld is het probleem niet. Ontbijten, mam blij maken met een tax free item, voor mezelf iets leuks kopen, geld inwisselen. Ik vermaak me wel! En toen ging mijn vlucht.
Daarmee eindigde mijn avontuur in Bangkok en in Thailand. Weer een ervaring en nieuwe vrienden rijker…
Ik wil jullie bedanken voor het lezen! En voor de lieve berichtjes! Ik hoop jullie snel te zien en wellicht tot een volgende reis of blog-gelegenheid.
Liefs, Karin!
Maandag 23 oktober 2017 (dag 19)
Dat was me het nachtje wel. Ik had al verteld over die airco die veel kabaal maakte maar verder behoorlijk nutteloos was. Zo positief als ik ben dacht ik dat die gewoon een langzame start had (net zoals ik ooit heb bij het badmintonnen, haha). Ik was ook afgeleid door van alles en nog wat en toen ik tegen middernacht ging slapen kwam ik erachter dat het ruim 30 graden was binnen. Het was buiten koeler dan binnen! En om me warm te houden kon ik onder een heerlijk warm dekbed kruipen. Dacht dat dit allemaal kansloos was dus tegen twaalven naar de receptie. Een van de bewakers moest uit zijn slaap ontwaken. Een tweede werd erbij geroepen. En een derde. Inmiddels werd ik opgevreten door de muggen en wachten, en wachten. Uiteindelijk kreeg ik een andere plek. Ik heb het hoogst nodige bij elkaar gepakt (de rest komt morgen wel). En nu heb ik dus een echt huis, geen buren (in ieder geval geen die ik kan zien) en het huisje is 2x zo groot. Niet dat dat belangrijk is maar de airco werkte. Die heb ik op 18 graden gezet met de fan op zijn hardst. Zo dan!
Met een ontbijtvoucher naar het restaurant en met de zee op slechts een paar meter afstand mijn buikje weer rond gegeten.
Het is bewolkt vandaag dus ik trek er op uit. Goed voorbereid dit keer. Rugzak i.p.v. tasjes. Geen slippers maar sneakers. Geen rokje maar een korte broek. Water. Noodrantsoen. Alles. En wederom zou ik het nodig hebben….
Bestemming voor vandaag was Wat Phra Yai: een gouden boeddha beeld dat met zijn 12 meter een eyecatcher is.
Op het hofje rondom het beeld zijn er kraampjes met eten, kleding en souvenirs. Ik begon vol goede moed. Klimmen, dalen, om me heen kijken, genieten en foto’s maken. Na een tijdje vroeg een meisje of ik achter op haar scooter mee wilde rijden. Nou wil ik niet vervelend doen maar als de Thais je kunnen - hoe zeg ik dat netjes – besodemieteren dan doen ze dat. Dus ik was op mijn hoede want het zal wel een illegale taxiscooter zijn. Maar ze had boodschappen voor in haar mandje en ze zei dat ze dezelfde richting in moest. Ik weet niet wat dat is. Als ze iemand zien lopen denken ze meteen dat die zoekende is naar vervoer terwijl 2 benen ook vervoer is (vond ik toen nog). Meer om haar een plezier te doen dan mezelf achterop dus dat scheelde weer 1,5 km. Mocht ze het toch voor geld gedaan hebben dan stond ze toch te kijken toen ik haar alleen vriendelijk bedankte. Bij de Wat Phra Yai rond gelopen. Het zag er prachtig uit. Het grote bord gaf aan met welke kleding je de boeddha niet mag bezoeken. Haha, dat loog er niet om. Er stonden wel 10 foto’s op van ‘kleding’ die Robby zou omschrijven als ‘kleding voor vrouwen van lichte doch sympathieke zeden’. Ik heb wat aankopen gedaan. Ook een cadeautje voor het dobbelspel met surprise maar ik ga mijn best doen om het zelf te winnen want eigenlijk is het te leuk! Bij een rijdend eetkarretje heerlijke ananas en door.
Naar Wat Plai Laem: het leukste tempelcomplex van het eiland met een enorme boeddha met 18 armen en ernaast een gezellige bollerd.
Ook hier werden de straten schoon geschrobd. Donderdag is de crematie van de koning en daar staat heel Thailand op alle plekken voor op zijn kop. In Bangkok bij het paleis en het crematorium zal Maxima aanwezig zijn. Tijd om terug te gaan. En daar was die godvergeten zon weer. Dat was niet de afspraak! En dan wordt het van takkeheet ineens brandend heet. Maar ja, wat is nou 5 km wandelen? Dat is toch niet zo’n probleem? Dat dacht ik ook. Maar bij iedere supermarkt ging ik naar binnen om alleen maar onder de airco af te koelen, een voorbijrazende vrachtwagen? Heerlijk, die wind. Een stuk verderop een stuk schaduw van 10 meter? Als een oase in de woestijn. En wat zit er dan in mij dat ik niet 1 van de 50 taxi’s pak die voorbij komen en enthousiast toeteren en roepen? Geen idee! Ook zag ik de verte een voedselkarretje. Fruit om een koude smoothie leek me goddelijk. En wat had deze thai? Hete soep! Haha.
In mijn huisje aangekomen kon ik niet wachten op een koude douche en welverdiende airco!
Dinsdag 24 oktober 2017 (dag 20)
Laatste dag. Uitgeslapen, ontbijt aan het strand, lezen, je kent het wel. ☺ Vanavond vlieg ik eerder dan gepland naar Bangkok. Er was gedoe met het ticket (wat een bureaucratie dat hele vlieg/ticketsysteem). Maar goed, ik laat de pret niet drukken. Ik ben zen! (Zolang als het duurt, haha). Na het avondeten werd ik opgehaald door een taxi. (Als je dat via het hotel regelt word je standaard bedonderd maar oke). Die taxi’s zijn zo groot en luxe, zo zie je ze in Nederland niet. Je hebt een huishoudtrapje nodig om er in te kunnen klimmen. De chauf had goede muzieksmaak en met een prachtige ondergaande zon ging ik mijn laatste uur op Koh Samui in. Op het vliegveld aangekomen kon ik een eerdere vlucht nemen, dus prima! Ik voelde enige weemoed. Ik was klaar op het eiland en heb er gezien wat ik wilde zien en gedaan wat ik wilde doen. Ik heb wijze levenslessen gehad, ben uitdagingen aan gegaan en heb bijzondere ontmoetingen gehad. Ik heb me verdrietig gevoeld en alleen, maar ook ontzettend dankbaar, trots, blij en gelukkig. Dank Koh Samui – onze wegen zullen elkaar nooit meer kruisen maar mijn dank is groot.
Een klein uur later was het tijd voor mijn laatste avontuur. Terug naar Bangkok. Tegen verwachting in voel ik me daar thuis. De turbulentie deed al vermoeden dat het weer in Bangkok beter had gekund en dat bleek. Zodra ik de vliegtuigtrap afdaalde hoosde het serieus horizontaal! De bagage had due to the weather enige vertraging. No shit. De bestemming was The Ekkamai Lofts. Ekkamai is een wijk in Bangkok. De taxi vroeg 700 Baht, maar mijn voorstel was glimlachend om het voor 300 te doen. Ook goed, haha. Het voordeel van alleen reizen is dat je vrienden maakt en dan hoef je niet naar een hostel. Dus kon ik bij Italiaanse vriend G, die sinds 3 jaar in Bangkok werkt, 3 nachten verblijven. Een prachtig gebouw met luxe lofts van 28 etages. Het uitzicht vanaf de 23e etage was geweldig!
Woensdag 25 oktober 2017 (dag 21)
Na een ontbijt met fruit en yoghurt naar de eerste tempel om de hoek. Ook hier weer de nodige voorbereidingen voor de grote dag morgen. Al een jaar lang zijn er op iedere hoek van de straat en in ieder gebouw gedenkplekken voor de overleden koning en zwart/witte versieringen. Langs snelwegen mega billboards met foto’s van de koning, op gebouwen, het is serieus niet normaal! En morgen is het dan zover….
Er zou ook in de buurt een planetarium moeten zijn maar 2x vragen leverde zo’n vragende blikken op alsof ze een ufo met marsmannetjes zagen landen. Dus laat maar. Meerdere plannen dan dit had ik niet gemaakt dus besloot ik om de bts (public transport) naar Siam (centrum) te nemen.
En ja, ondanks de regen gisteren is het hier weer bloedverzengend heet. Het schijnt niet normaal te zijn voor de tijd van het jaar. Dat heb ik weer - de grootste zonaanbidster van op aarde….not. Smeren doe ik amper, het rood is al zowaar bruin geworden en ik probeer uit de zon te blijven. Wat dat betreft pas ik hier goed. De mensen hier, en vooral chinezen, hebben de meest vreemde attributen om schaduw te genereren. En dan is een warenhuis heerlijk voor de airco. En die hebben ze in Siam genoeg. Ze zijn per warenhuis zo groot als een dorp. En noem maar een merk en ze hebben het.
Ik kon het niet laten om de H&M binnen te lopen. Een winkel vol met carnavalskleding, haha. Maar ik heb toch 2 blousjes op de kop getikt, yeah! Het nadeel van zo’n grote warenhuizen is dat je er kunt verdwalen. Maps.me had er de brui aan gegeven, ik was zo enorm overprikkeld dat ik geen winkel meer kon zien en er was geen uitgang te vinden. Ik voelde me als een gevangene in het land van Louis Vuitton/Gucci en Prada, haha. Wat ze er wel hadden waren hele luxe toiletten. Met licht, met bidet, drogen. Het was potdorie net een carwash. Alleen een knop om door te spoelen ontbrak…
Uiteindelijk was daar buitenlucht en MacDonalds. (Oke, dat laatste daar schaam ik me een beetje voor maar nog een keer green curry of noedels voor lunch, nee).
Na een tijdje rond gelopen te hebben in de drukte dreef een zoektocht op maps.me me in de richting van een park. En wat voor eentje. Een groene oase tussen de wolkenkrabbers. Het central park van New York. Een echt pareltje. Het is ook echt officieel nu – I love Bangkok!
En dat geeft aan wat voor type ik ben. Een stadsmeisje met de behoefte om terug te kunnen trekken in de natuur.
Het was genieten. Gezeten, rond gelopen, op een bankje zitten lezen, de dood in de ogen gekeken toen ik deze knoeperd tegen kwam. Serieus, ik dacht dat dinosaurussen uitgestorven waren?!
Na een aantal uren was ik weer zen genoeg om de drukte aan te kunnen. Next stop – Starburcks voor een heerlijke iced tea die er ook nog eens feestelijk uitzag.
Het was mooi geweest en tijd om terug te keren. De motor-taxi vroeg te veel geld. En ook al is het voor ons weinig zelfs voor een euro laat ik met niet beet nemen. De bts was er vlak naast. Oke, verkeerde richting. Lekker dan! Uitgestapt en in de richting van Ekkamai gelopen. Dat was serieus verder dan ik dacht, alweer! Inmiddels was mijn batterij leeg dus geen maps.me alleen nog me. Maar immer graden aus, zoals pap zegt. En uiteindelijk kwam ik na weer ruim 5 kilometer met vermoeide voeten en afgetrainde been- en bilspieren aan in Ekkamai. Vriend G had me ’s ochtends verteld dat er op het dak een zwembad was. Nou vooruit dan maar. Lift in, pasje tegen scanner. Dit hele gebouw is zo luxe. Alles werkt met 1 pasje. Er gaat geen deur of liftdeur open zonder pasje. Er is een congierge, een receptie, iemand die taxi’s regelt en beveiliging. En toen naar het zwembad. Ik heb serieus in mijn leven nog nooit een infinity pool op een rooftop meegemaakt met zicht op de skyline van huizen en wolkenkrabbers van Bangkok. Who needs to be rich when you have good friends?! Ik vond dit serieus zo’n gelukkigzalig moment! Ik ben er gebleven tot na zonsondergang. Tot de city lights aan gingen en de verlichting in de pool. Op een ligbedje heel dankbaar liggen wezen dat ik dit mag meemaken.
Om G. te bedanken voor zijn gastvrijheid heb ik hem ’s avonds mee uit eten genomen.
G is projectmanager en werkt hier voor een italiaans bedrijf. Thais zijn niet zijn meest favoriete mensen. Beetje pech als je hier woont.
En daarna was het idee om naar een rooftop bar te gaan en niet de minste. Ik heb al in mijn blogs gerefereerd aan de film The Hangover. Een van de Hangover films is opgenomen in Bangkok en verschillende scenes zijn opgenomen op het dak van het Lebua. De lift ging zo hard naar boven dat ik toen nog meer last had van mijn oren dan tijdens het duiken. Op een uitstekend gedeelte van het dak stond een verlichte neon bar. Het was een drukte van jewelste. En het uitzicht! Adembenemend. Er werd ook gedineerd op het dak, er speelde een bandje en de koepel op het gebouw en alles eromheen was prachtig verlicht. De vraag aan een personeelslid om een foto te maken leverde een fotoshoot op van 5 verschillende plekken. Helemaal mijn ding om daar uitgebreid voor te poseren – not! Ik heb nog nooit zo’n dure gin tonic gedronken maar het was dan ook nog nooit op zo’n prachtige locatie!
Donderdag 26 oktober 2017 (dag 22)
Laatste dag vandaag in Thailand. Morgenochtend gaat de vlucht weer naar Nederland en zit mijn avontuur er op. Maar niet op de zaken vooruit lopen. Er is nog een dag voor de boeg. En wat voor dag. De koning die een jaar geleden is gestorven wordt vandaag gecremeerd. Er is afgelopen jaar speciaal hiervoor een crematorium gebouwd op het terrein van het paleis. Het is een national holiday. Rondom het paleis zijn miljoenen Thais bijeengekomen om te rouwen.
Ik heb besloten om weer richting Siam te gaan, daar is alles open. Want het hele land is vandaag (en de komende 5 dagen) ontregeld. Er rijden geen taxi’s, programmeringen zijn aangepast, je merkt het overal. En toen kwam ik het gebouw uit. Enorme wachtrijen naar de tempel om de hoek. Er werden waaiers en flessen water uitgedeeld. Want vergeet niet dat het bijna 40 graden is, mensen (jong en oud) staan in de brandende zon met zwarte kleding urenlang te wachten. Ik weet zeker dat er geen Thai in Thailand is die vandaag geen zwarte (of witte) kleding draagt. Het openbaar vervoer is gratis vandaag en de metro’s zitten overvol. Er zitten Thais met de tekst ‘9, you will always be my king’ in de metro te huilen. Ook ik heb me vandaag gepast gekleed; een lange zwarte rok en een zwart blousje. Ik vind het niet meer dan normaal om respect te tonen en gelukkig bleek, in Siam aangekomen, dat dat ook geldt voor andere toeristen. Mocht je gekleurde kleding dragen dan kun je op veel punten een zwarte strik halen die je op je kleding kunt spelden om respect te tonen. Uiteraard zijn er uitzonderingen. Toeristen die onder een steen hebben geleden en die schaars en kleurig gekleed de straat op gaan. Ik durf te wedden dat je je dan behoorlijk opgelaten voelt. In het centrum staat het, evenals in Ekkamai, rijendik om op de vele plaatsen de koning te eren.
Ik vond het lastig om het plan voor vandaag te bepalen. Ik besloot in een opwelling naar seaworld te gaan. Op zich geen fan van plekken waar ze dieren opsluiten voor menselijk vermaak dus spijt had ik zeker. En ook nog eens 960 baht. Laten we hopen dat deze bijdrage zorgt voor een enigszins prettige gevangenschap. Het was er druk. Vol met chinezen en jawel hoor, kinderen. De hoeveelheid foto’s en selfies was niet aan te slepen om me heen. Zelf kon ik niet achterblijven. Een sharkselfie en ik heb een nogal chagrijnige Nemo gevonden.
Daarna een tijdje op gelopen op de Gourmet Market. Een foodhal met alles wat je je maar kunt bedenken op etensgebied. Kon het niet laten om iets lekkers mee te nemen voor G en mezelf uiteraard voor vanavond. En iedereen om je heen in het zwart. Het is heel vreemd om dit mee te maken. Na het nuttigen van lunch verder een ronde gaan lopen. Wat make-up in de Mac Store. En toen was het mooi geweest – terug naar The lofts Ekkamai. Dat was sneller gezegd dan gedaan. Kon bij de bts geen wijs uit de woorden en het was zo druk dat hulp vragen geen zin had. De eerste metro waar ik in stapte ging de verkeerde kant op. De tweede ook, haha. En toen had ik de goeie te pakken en kon ik 10 haltes blijven zitten. In Ekkamai was de rij naar de tempel nog net zo lang! Inmiddels had ik al de nodige beelden van de crematie gezien op schermen in de stad en op gebouwen. Maxima was ook de partij las ik.
Ik heb Bangkok aardig goed leren kennen en ben op 1 wijk na overal geweest.. Banglamphu/Chinatown/Siam/Lumphini en Sukhumvit.
En toen mijn verslag schrijven. En waar kun je dat beter doen dan op de rooftop met uitzicht over Bangkok? Met G. gekeken naar een restaurant. Niet te secuur zijn vandaag want je mag blij zijn als er iets open is. Na een italiaanse maaltijd (uiteraard) terug en dit keer niet al te laat slapen.
Donderdag 26 oktober 2017 (dag 22)
Heb vannacht slecht geslapen. Kan ook bijna niet anders. Ik heb nogal moeite met afscheid nemen. Van mensen en van landen. Hoe vaak heb ik niet huilend in een taxi en op het vliegveld gezeten. Het is niet op 1 hand te tellen. En dat was dit keer niet anders. De tijd doorkomen op het vliegveld is het probleem niet. Ontbijten, mam blij maken met een tax free item, voor mezelf iets leuks kopen, geld inwisselen. Ik vermaak me wel! En toen ging mijn vlucht.
Daarmee eindigde mijn avontuur in Bangkok en in Thailand. Weer een ervaring en nieuwe vrienden rijker…
Ik wil jullie bedanken voor het lezen! En voor de lieve berichtjes! Ik hoop jullie snel te zien en wellicht tot een volgende reis of blog-gelegenheid.
Liefs, Karin!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
