Vietnam (Hue): 11 december 2018 (dag 11)


Ik heb lekker geslapen dames en heren. Ik blijf erbij dat het nooit zo lekker is als thuis. Het ontbijt heb ik genuttigd met de 4 Belgische dames. Toen was het tijd om met Nguy (spreek je uit als 'knee') op pad te gaan. Het was op dat moment droog dus toch op de fiets. De 2 andere groepen kozen ervoor om met de bus te gaan maar Kaatje is weer goed gek. Het was even trappen, met flinke wind tegen, op een te kleine fiets maar dan zie je ook iets. Een kudde buffalos in de middenberm.

En wat te denken van dit?

Heb je al gezien dat het ganzen zijn?
Toen kwamen we bij een huis waar een gezin van 7 woont. Met ouders en gezinnen. Dus pap en mam, ik kom weer gezellig thuis wonen. ;-) Bij aankomst een kopje thee als welkom. Let vooral op de kokosnoot die dienst doet als theemuts. :-)

Toen de schuur in voor een les gember planten en oogsten. Grappig wel.

Er stond ook een apparaat van vroeger.

Ze gebruikten dit vroeger om de goede van de slechte rijst te scheiden. Hoe harder je aan de hendel zwaait, hoe meer wind en dan worden de vliesjes gescheiden van de rijst. De slechte rijst dient als voedsel voor de dieren. Tegenwoordig brengen ze de rijst weg en gebeurt dit machinaal.
Ps. Sta ik daar in die regenbroek. Vijf kilometer zwaar trappen met 24 graden en het had nog steeds niet geregend. Weet je dan welke processen er zich allemaal in zo'n klamme broek afspelen? Haha! Die ging dus snel uit voordat het volledig uit de hand zou lopen. De hele dag is het ondanks 100 procent neerslagkans droog gebleven. Superfijn!
Na het 'harde zwengelen' tijd voor een snack. Kan iemand raden wat het is?

Gekookte zoete aardappel en cassave dippen in een mengsel van pinda's, zout en suiker. Hoe kom je erop?
En door! Tussen wateren door. En waaien! Het voelde alsof ik weer met pap met wind tegen over de afsluitdijk fietste. Arghhh.

Als je denkt dat dit een pad in een meer is, dat is het niet. Dit zijn tot 1,5 meter hoog ondergelopen rijstvelden. Soms zo hoog dat wegen niet meer begaanbaar zijn. We kwamen in een dorpje aan waar onze lokale visser ons opwachtte. Overigens is er nergens een toerist te zien. Ik zag die wankele boot en kreeg een dejavu naar de onderdompeling met de kano, haha. Maar Kaatje zit.

Aan de bak dus. Peddelen naar het centrale punt op het rijstveld(meer). Dit was het eindresultaat!


Aan deze vangst ging natuurlijk wel wat vooraf:

Eerst 3 netten plaatsen, dan met stokken kabaal maken om de vissen te lokken. (Of maken ze dat die domme toeristen wijs, haha). Ik kon een selfie niet laten. Dit is mijn favoriete foto tot nu toe. Met name omdat ik verliefd ben op mijn enorm vrolijke, kleine vissersvriend.

En hoe gaaf is die honderden jaren oude brug?! Kijk goed naar de ornamenten op het dak.

Aan de binnenkant van de brug is een altaar en langs de kanten banken waar mensen rusten en afkoelen.

Let wel, in de zomer is het hier meer dan 40 graden. Dan waait het hier in de schaduw van de brug heerlijk koel.
De lokale markt liet mijn maag overuren draaien.

Ze hadden er vis. Heel groot tot klein. Daar deze ze vanalles mee. Met messen hakken. Met een schaar ogen, kieuwen en ogen eruit knippen.

Alles wat je ooit levend gezien hebt, hebben ze hier ook levend maar in de laatste levensfase. Vissen dus, maar ook ganzen, kikkers, slangetjes, buffalo, kippen en nog het een en ander dat ik niet thuis kon brengen. Groenten en kleding maakten de markt compleet. Een stukje fietsen en toen kwamen we op ons eetadresje aan. Na een kleine kookworkshop konden we aan tafel.

Het was een tafeltje vol en smaakte heerlijk!

Het laatste onderdeel van de toer, was een Vietnamese hoed maken. Wat geweldig om te zien en wat een vakwerk! Ze maken een frame met rondom stokjes. Daarop komen de 34 op maat geknipte bladeren die aan het frame vast gezet worden met nylon visdraad. Bovenop 2 dikkere stiksels om lekken door regen te voorkomen.

In de middag ben ik naar een net nieuwe shoppingmall geweest in het nieuwe gedeelte van Hue, maar daar was niets aan.

Terug mezelf getrakteerd. Ik dacht een thee met chocolade koekjes besteld te hebben maar kreeg dit:

En dat vind ik geweldig! Het onvoorspelbare. Die was overigens chocoladethee, niet verkeerd :-)
Na mijn koffer ingeruimd te hebben, via de receptie mijn treinkaartje voor morgen geregeld want die heb ik niet. Daarna ergens gezeten om te eten en te drinken. En zo, beste lezers, schrijf ik altijd mijn blogs. :-)

Ben erg benieuwd want vanavond voetbalt Vietnam tegen Maleisië en de stad gonst! Dat zal nog wel erger worden als ze winnen...
Onder het genot van een gin tonic heb ik de vorderingen bekeken van de rode duivels. 
De Vietnamezen hebben ruimschoots gewonnen en dat vieren ze!

karinverhagen.wordpress.com
 Voor video’s en doto’s