Verslag 15 en 16 februari 2014

Zaterdag 15 februari 2014
Jullie hebben afgelopen week geen lang verslag gehad dus ga er maar weer even voor zitten.
Na een ontzettend koude avond gisteren was het binnen maar max. 8 graden! (Overdag regen waardoor de zon mijn kamer niet had opgewarmd). Ik had alle kleding die ik in mijn koffer had over elkaar heen getrokken, muts op en nog koud. Vanochtend om half 8 opgestaan om op tijd op het vliegveld te zijn. Op naar weer een volgend avontuur. Ik heb me goed ingelezen en weet wat ik in Pokhara graag wil zien. Nu maar hopen dat het me lukt in de tijd die ik heb. Helaas had Krishnu de poort van buiten op slot gedaan en kon ik er niet uit. Maar na een minuut of 5 kwam hij gehaast aan en kon ik een taxi nemen richting vliegveld. Het domestic vliegveld was niet erg overzichtelijk maar dan helpt het soms om de massa te volgen (niet mijn grootste hobby ;-)) Ruim op tijd was ik ingecheckt en moest ik wachten op vertrek. Ik maakte kennis met een Australische nurse van ongeveer 60 jaar oud die ging paragliden in Pokhara en een Ierse harpist (geboren in Eindhoven!) die zijn dochter na 4,5 maand vrijwilligerswerk op ging halen in Pokhara. @Pap, kom jij mij ook ophalen? Lijkt me wel gezellig :-)
Omdat de vlucht natuurlijk 1 uur vertraagd was hebben we elkaar uitvoerig gesproken. Er was onweer, zware regen en mist in Pokhara en het vliegveld was daar dicht. Ik weet niet wat er de laatste tijd is met mij en vliegen? Vlucht vanuit Stockholm in november was verschrikkelijk. Dat was 2 uur horror en na onze landing sloten ze Eindhoven Airport. Naar Abu Dhabi vertraging, idem naar Kathmandu. En de vlucht naar Pokhara had ook nog een andere verrassing maar daarover later meer. Er waren 16 passagiers en groter was het vliegtuig ook niet. Weer eens wat anders dan een Boeing 737 (bestaan die trouwens? ;-)) Aan weerszijden bij het raam was 1 stoel en achterin een rij van 3. Er was alleen nog plek op de eerste stoel voorin waardoor ik bijna bij de (co)piloot op schoot zat. Het waren beide knappe mannen dus dat was zeker een optie, haha.
Op de landingsbaan werd er gas gegeven met de rem er nog op en het vliegtuigje stond letterlijk te stuiteren. De rem eraf en daar gingen we. Het uitzicht op Kathmandu was fenomenaal maar het werd nog veel mooier! Bosgebied, bergen, rivieren, alles was even prachtig. Veel bergen zijn voorzien van ‘plateaus’ en het lijkt wel of de Nepali op de meest onherbergzame plekken wonen. Omdat je in een klein vliegtuig zit vlieg je wat lager en kun je alles goed zien. En daarna waande ik me in de hemel!!! Omdat het bewolkt weer was zaten er momenten tussen dat je net op het wolkendek vloog. Ik werd er emotioneel van. En het is toen dat ik me heb voorgenomen dat ik me voor de rest van mijn leven regelmatig wil verwonderen, volop wil genieten en nog regelmatig wil zorgen voor verrassingen. Dit net gezegd hebbende, werden mijn gebeden verhoord. Het vliegtuigje maakte een duikvlucht en kantelde 180 graden! Nu vind ik het fijn als mijn wensen uitkomen maar liever geen verrassing met als gevolg dat mijn maag tussen mijn oren beland. Daarna stond het toestel al snel aan de grond. De co-piloot legde uit dat ze een 20-kilo bird moesten ontwijken. Een 20-kilo bird?! Hebben ze hier vliegende varkens of zo? Maar goed, de ‘bird’ als extra passagier aan boord krijgen via de voorruit was wellicht nog een mindere optie… Mijn taxichauf stond al op me te wachten en 5 minuten later was ik in het hotel. Prima leek me en ik zal er toch maar weinig tijd doorbrengen. En toen wilde ik mijn plannen ten uitvoer brengen maar het regende behoorlijk. In een winkel die ik had gezien op Tripadvisor heb ik inkopen gedaan. Wat ga ik niet verklappen…. Ze verkopen in Nepal maar weinig waar ik mensen blij mee kan maken. Ik ben langs het meer gelopen maar een bootje nemen was geen optie. De regen hoost nu horizontaal en de bootjongens staan in hun hut onder het afdak te zingen onder leiding van een gitarist. Het nummer kende ik maar aangezien ik de ‘Nepali voice’ nooit zal winnen heb ik me maar stil gehouden :-) Na een tijdje rond gelopen te hebben was ik echt zeiknat. Nu hebben ze hier 1000 winkels met pashmina maar denk je dat ze ergens paraplu’s verkopen…?! Onder het genot van een kopje black tea (met geitenmelk echt niet te hachelen!) en een choco-cake (voorzien van een vaag wit goedje…) heb ik plan B bedacht. Beetje jammer is het wel dat als je maar 2 dagen hebt, het er op 1-tje zo hard regent. Maar ben ik nu aan het klagen? Ik kap er meteen mee ;-)
Laat in de middag ging de zon schijnen en wist ik niet hoe snel ik weer naar buiten moest komen. Weer de zon op mijn huid te voelen en om mijn kleren droog te krijgen. Ik heb een bootje geregeld voor morgenochtend met prive-chauf/roeier. Ik ben voor een total workout maar 2,5 uur roeien is me echt te gortig! Rond etenstijd ben ik terug gegaan naar mijn hotel om me op te frissen en mijn spullen achter te laten. Ik blijk vanuit mijn kamer een prachtig uitzicht te hebben op de besneeuwde bergtoppen van de Himalaya. En wat is Pokhara toeristisch! Toen het regende zag ik geen kip maar toen de zon scheen kwamen de toeristen onder de straatstenen vandaan gekropen. Er zijn in Nepal (en Pokhara) veel chinezen en/of Japanners (dat verschil zie ik niet) met camera’s zo groot als meloenen! Steek ik zwak bij af met mijn Iphone-cameraatje.
Om te eten ben ik naar Cafe Concierto gegaan (de topchoice van de Lonely Planet) en om de hoek van mijn hotel. En dat was maar goed ook. Na weken geheelonthouding zakte de meer dan halve liter bier in mijn benen en aangezien mijn maaltijden niet heel groot zijn heb ik niet veel nodig. En dat ik daarnaast rozig werd van de open fireplace was helemaal mooi meegenomen. Gegarandeerd een goede nacht lijkt me.
Terug op mijn kamer heb ik de film ‘saving private Ryan’ gekeken op de sneeuwende postzegel (zie NB.1.). Zonder bril leek Tom Hanks zelf alle rollen te spelen ;-) Of private Ryan “gesaved” werd weet ik niet want liggend TV kijken lukt me ongeveer 20 minuten voordat de luikjes dicht gaan.

NB.0. Ik heb een spiegel in de badkamer! Nou zou je zeggen “ja, duh’. Maar ik heb mezelf al 3 werken niet in een spiegel gezien. Best vreemd…
NB.1. Wat ik ook heb op mijn hotelkamer is een TV ter grootte van een postzegel en dan met sneeuw.

Zondag 16 februari 2014
Ik besefte me dat ik vandaag al 3 weken weg ben. Dat is wel heel snel gegaan! Ik weet af en toe echt niet meer welke dag/datum het is. Thuis word je meerdere keren per dag herinnerd aan data en je drukke agenda maar die bestaat hier niet. Maar om te beginnen. Wat heb ik vannacht heerlijk geslapen! Het matras was al fijn ‘ingekuild’ door vele voorgangers dus uit het 1-persoonsbed rollen was geen optie ;-) En ja dames en heren, terug van weg geweest……de brainfreeze! Een aanrader voor iedereen die de ochtend fris wil beginnen en het bloed eens flink door de aderen wil laten stromen, haha. (M.a.w. ik had geen warm water).
Het weer was slecht, weer regen. Ik voelde er weinig voor om weer de hele dag in natte kleren te lopen. Ik ben eerst binnen gelopen bij ‘Yes helping hands’ voor wat inkopen. Yes helping hands is een organisatie die doven en blinden aan het werk helpt. Daarna heb ik een taxi genomen met als chauf een tipical Nepali ‘opa’. En ik heb het medicijn voor een relaxte autorit namelijk een senior chauf. Iemand met de rijstijl van mijn papa (lees: niet heel hard, sorry lieve pap ;-)) waardoor je onderweg veel meer kunt zien. En hij toetert sporadisch, haleluja wat een rust! Omdat het weer het (in ieder geval niet ’s ochtends) toeliet om rond te struinen zonder paraplu heb ik de Nepali variant van de hop on-hop off bus genomen zoals je die in NYC hebt. De Nepali variant is dat je een taxi betaalt voor 5 uur en die brengt je langs alle bezienswaardigheden. Wat een vondst en wat een luxe, haha.
Hierbij een overzicht van de activiteiten:
1. Old Pokhara; a taste of what Pokhara was like before the tracking agencies and tourist restaurants set up shop. With Newari houses with decorative brick work and ornately carved wooden windows. Ik heb me aan het begin van de straat af laten zetten en ben aan het einde van de straat weer in de taxi gestapt, haha. Net lang genoeg om niet zeiknat te zijn van de regen.
2. Bindhya Basini Temple; dit was tempel 1076 tijdens mijn verblijf ;-) en meteen kwam er een volunteer op me af. Jaja, die vonlunteers hier kennen we. De enige volunteer die gratis werkt in Nepal ben ik zelf… Founded in the 17th century, the temple is sacred to Durga.
3. New Bazaar en Pardi Bazaar; vooral heel, heel veel spullen en dan een hele wijk! Meubels, sierraden en zo kan ik nog wel even doorgaan!
4. Ghurka Memorial Museum; “only the bravest of the brave kwamen in het regime”. It celebrates the achievements of the renowed Ghurka regiment. It covers the history from the 19th century Indian uprising through the 2 world wars to current day Afghanistan.
5. World Peace Pagoda; balanced on a narrow ridge above Pewa Tal, the briljant Pagoda was constructed by Japanese buddhist monks to promote world peace. Ik had gelezen dat (vrouwelijke toeristen) ooit bestolen werden op weg hier naar toe en ik vond de sfeer inderdaad wat grimmig (had ik het niet gelezen, dan was de sfeer waarschijnlijk prima geweest ;-)) Na eerst aan de top van een drankje en een kopje soep genoten te hebben ben ik met een groepje Chinese meiden, het zekere voor het onzekere nemend, naar de stupa gelopen. De wit met gouden stupa was prachtig! Op de trap van de stupa werden er klassenfoto’s gemaakt. Dat gaat er bij ons wel anders aan toe of wordt dat tegenwoordig niet meer gedaan…?
6. Devi’s fall; this waterfall marks the point where the pardi khola stream vanishes underground. Ik had echt niet de Niagara watervallen verwacht maar de naam gaf hoge verwachtingen. Laten we zeggen dat de 30 cent entree voldoende was, haha. Maar goed, het is dan ook geen regenseizoen.
7. Gupteswhor mahadevcace; this venerated cave contains a huge stalagmite worshiped as a Shiva lingam. A tunnel behind the shrine ennerging in a damp cavern adjacent to the thundering waters of Devi’s fall. In het Nederlands vertaald is dit een donker, vochtig hol waar je geen hand voor ogen ziet. Met kans op uitglijden of je hoofd stoten of beiden. Maar wel uiteindelijk een prachtige spleet in de rotswanden waar een stroompje water doorheen kwam.
8. International mountain museum; this immense barn of museum is devoted to the mountains of Nepal and the mountaineers who climbed them. You can see original gear from many of the first Himalayan ascents as well as displays on the history, culture, geology and flora and fauna of the Himalya. Ik moet zeggen dat ik echt 2 enorm interessante musea heb gezien!
En mijn ‘opa’ stond iedere keer weer vol verwachting te wachten als ik aankwam. Die had vandaag geen betere business kunnen hebben want met dit weer is er weinig behoefte aan sightseeing en taxi’s. Hij wist me veel te vertellen en fungeerde bij de grotten zelfs als gids. Terwijl ik hijgend boven aan de trappen stond met een rood hoofd vanwege de klamme warmte (je kunt nog beter met je kleren aan gaan zwemmen!) was hij zo fit als een hoentje.
Speed sightseeing noem ik dit maar het genieten was er niet minder om. Een ice tea en omelet waren daarna nodig voor de inwendige mens.
En toen was er nog 1 ding op mijn lijstje wat ik echt graag gedaan wilde doen en dat was met een boot het meer op. Het weer had dat nog niet eerder toegelaten maar na het omelet was het even droog, dus erop af. Voor 420 NRP een uur het meer op met chauf/roeier (wordt nog wat als ik straks weer alles zelf moet doen ;-)) Ik had geen bestemming dus de chauf heeft me langs het eiland gevaren ondertussen druk kletsend. De weerspiegeling van de wolken in het water was prachtig, zo ook de uitzichten. Daarna ben ik nog langs winkeltjes aan de lakeside gelopen. Ik begin de onderhandelingstechnieken inmiddels een beetje door te krijgen… (handmade, 100%, bad business because of the weather, terugrekenen naar dollars etc.) Ik stop nu wel echt met kopen. Qua waarde is het bij elkaar nog niet wat ik thuis aan een broek uitgeef maar het past straks niet meer in mijn koffer. Maar net zoals thuis ben ik de beroerdste niet om de economie draaiende te houden ;-) Rond etenstijd ben ik naar het hotel gegaan om mijn spullen weg te leggen. Het regende inmiddels weer behoorlijk en ik heb een pizzeria in de buurt bezocht. Jawel, ome Joe, een heuse pizza en niets uit de Nepali kitchen. Met geitenkaas, dat dan weer wel, haha.
Ik kijk terug op een enorme leuke dag. Dankzij mijn hop on-hop off tour heb ik veel meer gezien dan gepland. Morgenochtend terug naar Kathmandu en zoals gebruikelijk schijnt de zon weer als ik moet werken. C’est la vie….

NB.0. Het merk ‘The North Face” is hier helemaal hip! (Blijkt overigens wel fake te zijn).
NB.1. Europese toeristen vinden het dan fijn om hun identiteit te versmelten en man en vrouw kopen dan dezelfde jas.
NB.2. Trackings vanuit Pokhara zijn heel populair maar daar heb ik nu geen tijd voor; volgende keer :-) Het blijkt overigens dat er tot 3000 km gewoon hotels zijn.
NB.3. Je hoeft hier niet de weg te vragen naar toiletten. Die ruik je wel :-( Ik ben wel enorm getraind inmiddels in bukken, gehurkt blijven zitten zonder met je handen ergens tegenaan te leunen en weer overeind komen. En soms zelfs, bij gebrek aan een haakje, met mijn tas om mijn nek. (Iets te visueel gemaakt? Sorry ;-))
NB.4. De term Nuenen dwers wordt hier door mij continue tot uitvoer gebracht. Ze rijden hier aan de ‘verkeerde’ of beter gezegd ‘andere’ kant van de weg en doen alles net andersom. M.a.w. ik doe alles andersom. Neem de uitgang als ingang, loop aan de verkeerde kant van de weg etc. Levert soms van die meewarige blikken op als ik daardoor niet door een detectiepoortje loop en moet worden teruggeroepen…