Chiangmai: 20 juni 2018 (dag 11)

Wat een heerlijke dag! Mijn ontbijt blijft binnen. Ik heb geen hoofdpijn meer. De masseur van gisteravond heeft de pijn in mijn bil eruit gestretcht of gemasseerd. Maakt niet uit hoe of wat, maar het heeft geholpen! Al met al, Kaatje is blij! En de zon schijnt stevig, dat helpt ook. Alhoewel de gevoelstemperatuur nu 39 graden is! Misschien een keertje zonnebrand gebruiken vandaag, ahum, Een beetje droevig is het wel want ik ga afscheid nemen van de lieve zusjes bij Gusto House. Als het gaat om de gastvrijheid is dit de beste plek in Thailand. Maar sfeervol is het er niet en ik wil zoals ik al eerder aangaf na een paar dagen naar een nieuwe plek. 

Ook al is het maar 650 meter naar het nieuwe verblijf, in deze hitte slinger ik echt dat backpack niet op mijn rug. Het duurde even voordat de taxi had gevonden waar ik zijn moest. Maar de drop off was netjes voor het hotel. I like! Midden in een smal straatje lag dit pareltje. Wat is het hier sfeervol. Een vriendelijk ontvangst bij de receptie. Met de lift omhoog naar de 4e etage. Een lift? Hoe kan dit maar 3-sterren zijn? En toen kwam ik op mijn kamer. Een inimini-kamertje en ik voelde me er direct thuis.

Foto's hotel

Het kleinste zolderkamertje is voor Kaatje Rapunsul. Ik ga vanavond ook mijn haar vlechten en uit het raam hangen. Haha. En er is een badkamer en die nog schattiger. 2 meter lang en nog geen meter breed. Een toilet waar ik niet recht op kan zitten omdat mijn knieën dan in de weg zitten. Een klein wasbakje. Als ik daarvoor moet bukken heb ik weer een massage nodig. En als ik de douche aan zet raakt die de toilet. Ik zie wel mogelijkheden als ik weer krampen krijg dan kan ik zittend douchen. :-) Maar je hoort me niet klagen, ik ben verliefd. 

Eigenlijk zou ik vandaag een kookworkshop hebben maar de geur van de Thaise keuken wekt nog weinig eetlust bij me op. Misschien later. Plan B. En dat was als eerste een bezoek aan de nagelsalon. Ja lieve lezers, ook backpackers willen er een beetje netjes bijlopen. Op onze kleren en schoenen/slippers na dan. En ons haar maakt ook niet uit eigenlijk. Onderweg weer door onbekende straatjes zie je dat er veel gebouwd wordt. Er zitten mooie projecten tussen.



En als ik dan leuke winkeltjes tegen kom, even vergelijkend warenonderzoek doen. Bij de nagelsalon aangekomen was er geen sprake van een manicure. Daar moet je namelijk nagels voor hebben en die hebben het gesjouw niet overleefd. Maar wat te denken van deze schatjes?



Denk er maar een paar lieflijke sandaaltjes bij. Maar ik krijg toch zeker wel een punt omdat de kleur nagellak matcht met mijn teva's. :-)

Met 39 graden zijn er maar weinig plekken aangenaam dus ik zocht het Buak Hard Public Park op. Een rondje gelopen en al het moois bekeken. Alles prachtig onderhouden.



Het ontbrak zelfs niet aan een fitness gedeelte. Hoezo creatief?!



In de schaduw mijn picknickkleed/tempelsarong klaar gelegd en de tijd genomen voor de schijf van 5. Oké, niet echt. Maar er is nog niet veel dat ik durf te eten.



E-reader erbij. Af en toe de oogjes gesloten. En gewoonweg genieten!

Tijdens mijn rondje park had ik een plekje gezien waar ze, wat anders, massages gaven. Ik kon niet laten om een uurtje van mijn tijd op te offeren. ;-) En dan overkomt je iets moois. Je kunt vaak aan de prijzen van de massages zien hoe 'chique' de gelegenheid is. Dit was de goedkoopste tot nu toe. Er waren geen gasten. De inrichting was karig, De stoelen waren versleten. Maakt me niets uit. Ze voelde snel wat ik prettig vond. De stoel kon iets achterover en ik gaf me over aan de heerlijke massage. Ik voelde de wind van de ventilator. De hele breedte van het gebouw bestond uit houten deuren die overgeschoven waren met een prachtig uitzicht op het park. Ik hoorde de belletjes die in de deuropeningen hingen. De geur van kokos van de massage-olie. Een gelukzaliger moment kon ik me niet voorstellen.

Totdat ik op een gegeven links van me keek. Links van me lag een poes heerlijk te snorren. Daarnaast zaten/lagen nog 2 masseuses zonder klanten. Rechts van me was 1 van de dames een kussen aan het repareren met naald en draad. Ik voelde me onderdeel van een huiselijk tafereel.



Het grappige is dat dit op veel plekken zo gaat. Als medewerkers niet aan het werk zijn gaan ze zichtbaar relaxen ongeacht of er op dat moment gasten zijn of niet. Dutjes doen, bellen, op hun telefoon weet ik veel wat doen, nagels vijlen, eten, etc. Ik vind dat geweldig. Ja, en als je dan masseuse bent dan heb je dat voordeel dat je relaxed kunt liggen of zitten met je benen omhoog. Good for you!

Tijd voor een taxi terug. Een guitig ogend oud mannetje stopte voor me. En dan laat je op mapsme op je telefoon zien waar je naar toe moet. Als ze het dan niet precies weten vragen ze je om niet in de laadbak te zitten maar naast hem. Dan laat je de navigatie op mapsme aan staan die ze dan volgen. Ze vinden het prima en gezellig. En met handen en voeten en glimlachen kun je leuke ritten hebben. Ik wist niet hoe snel ik daarna in mijn kamer moest komen voor airco. Het zweet liep in straaltjes overal naar beneden. Ik snap nu ook waar hier die canjons van vol lopen. :-) Douchen! En na het douchen en eten. Het restaurant bij het hotel was al even sfeervol. De live muziek was speciaal voor mij want al snel was ik de enige in het kleine restaurant.



Deze dag was optimaal genieten! 

(Kijk voor foto's en video's op karinverhagen.wordpress.com