Vietnam: 10 december 2018

Pfff, wat een hel. Wat heb ik in een vorig leven verkeerd gedaan? Ik was klaar voor de nacht en ben zowaar in slaap gevallen. Maar wat is dat geluid? Die Zwitser onder mij lag heel Sa Pa om te zagen. Wat een geluid! En niet wakker te krijgen. Grrr!
Ik ben op zoek gegaan naar een ander vrij bed maar dat was er niet. Toen kwam ik op het lumineuze idee om mijn koptelefoon op te zetten en de noise reduction aan te zetten. Dat heeft 2 uur later tot ‘succes’ geleid. Korte nacht dus.
Om half 6 stond er iemand met een bordje ‘Karen Verheagh’ (best mooi!) die me naar het vliegveld brengt voor een vlucht van een uur en een kwartier naar Hue. Altijd weer prachtig om hoog boven de wolken te vliegen.

Hue
Hue spreek je uit als hoo-eh en ligt in Centraal Vietnam.

Het heeft de heftigste regenval van het hele land. Haha! Deze stad is van 1802 tot 1945 de hoofdstad geweest. Het is verdeeld in 3 areas waar de Perfume River door meandert. De vrouwelijke studentes kleden zich in de traditionele ao doi - een 5-paneled artistic gown.
Dat het hier veel regent, is vanuit het vliegtuig al te zien. Veel ondergelopen tuinen.

Eerst maar eens op zoek naar een ATM. Mijn boek geeft aan dat je voor 10/15 euro per dag kunt rondkomen inclusief slapen. Nou, dacht het niet. Mits je bij het Vietnamese leger des Heils overnacht en eet.
Ik kon mijn kamer nog niet in dus met wandelbroek- en schoenen op naar the imperial city. Deze kent 4 gates, in iedere muur 1. De mooiste en bekendste is Ngo Mon.

Maar eerst ga je de citadel poort onderdoor.

Die citadel poorten heb je bij iedere toegang tot Hue Imperial City. Zie de bruine torentjes op de kaart die mijn inziens op hoopjes poep lijken, haha.

De perfume river oogt niet zo lieflijk als de naam doet vermoeden:

Het Imperial Citadel-complex bestaat uit honderden monumenten zoals tempels, koninklijke vertrekken, pagodes, graftombes en dateren van begin 19e eeuw.
8 dorpen moesten verplaatst worden om in 1805 het imperial van 300 paleizen, tempels en tombes te bouwen dat uiteindelijk 30 jaar duurde.
Veel is verloren gegaan door de oorlog, overstromingen, brand en termieten. Het herbouwen kreeg een boost in 1993 toen Unesco het noteerde als World Heritage Site.

Hier enkele foto’s maar het gebied bestrijkt kilometers dus ga zelf een keer een kijkje nemen. :-)

Het is warm. Oh ja, en het regent! Van het hotel heb ik een paraplu mee gekregen. Dat wordt mijn beste vriend vandaag. Overigens heb je er niet veel aan als het verkeer door grote plassen rijdt als je oversteekt. Ken je die scène uit Bridget Jones waarin ze de volle laag krijgt? Haha! Helaas had Sau me niet leren vloeken in het Vietnamees.
Sau vertelde dat ze hier toeteren in het verkeer als ze gevaar voelen. Mwah, ik twijfel. Volgens mij is het ook: waarschuwen ik kom er aan bij een onoverzichtelijke bocht. Waarschuwen, ik kom er aan dus waag het niet over te steken. En als je dat toch waagt is toeteren ook toegestaan omdat je op moet zouten :-)
In het imperial citadel kwam ik eerst de Noorse vrienden tegen van de boot. Niet heel veel later de Italianen waar ik een leuke tijd mee heb gehad. Wat een leuke reünie.
Mijn schoenen die het best lang droog hielden zijn inmiddels waterschoenen. Tot in je enkels sta je overal in het water. Bij iedere stap is een soort waterbed waar ik soppend mee beweeg. De ‘ik ben in 5-minuten droog-broek' is niet meer droog te krijgen.

De trappen zijn spontaan watervallen geworden en ik heb zelfs een orka zien zwemmen in de straten :-)

Na lang rond gelopen te hebben is het tijd om terug te gaan. Een tuktuk wil me wel brengen. Als ik op de plaats van bestemming ben vraagt hij in plaats van 100.000, 150.000. Wat een naaikees! Ik word boos maar hij blijft vasthoudend. Ik loop weg zonder te betalen en dan is ineens 100.000 wel genoeg. En laten we wel wezen, 4 euro voor dat kleine stukje is meer dan goed. En daarbij lekte het plastic en is ook mijn trui nu nat.
Tijd om de komende dagen met dit weer een tweede kerstboom te maken. Ik begin alvast. Cheers!

Na even ‘gerust’ te hebben werd ik wakker gebeld door mijn gids of het fietsen morgen een goed idee is. De letterlijke vraag was hoe bekwaam ik ben in fietsen. Dat vond ik hilarisch! Ik ben uit de baarmoeder gekomen met een fiets. Wat ik minder vind is de hele dag zeiknat door plattelanden te fietsen dus ik ga met de bus mee.
Toen werd het tijd om een avondrondje te maken door Hue. De schoenen zijn ingeruild voor slippers en de lange broek voor een korte broek.
Kleine souveniertjes gekocht (Jezus, je mag 3x raden wat ik voor je heb ;-))
Ik besloot de kerstboom van vanmiddag voort te zetten met een Tiger i.p.v. een Tuborg. Ik kan me echt verheugen op mijn dagelijkse biertje. En dat
Onder het genot van kerstliederen. Whoop, whoop.