Vietnam (Phu Quoc): 22 december 2018 (dag 22)

Vanmorgen was het vroeg dag, half 6! Ik ga naar de floating market. De plek waar lokale verkopers inkopen doen bij de ‘groothandel’. En wat een heerlijke geur van visolie (brandstof boot) op nuchtere maag ;-)
Onderweg komen we geen huizen op palen tegen maar drijvende huizen. Daar wonen mensen uit Cambodja.
Het is afhankelijk van het seizoen wat er verkocht wordt op de floating Market.


Nu is het met name fruit en groenten. Watermeloenen, ananas, pompoen, zoete aardappel en een enkele waarvan ik niet weet wat het is.


Aan de stok op de boot waar het product aan geknoopt is, kun je zien wat ze er verkopen.
De meesten verkopen 1 soort. Dit is een soort supermarkt-boot die vanalles verkoopt.
En hoe prachtig zijn de boten!
De markt begint al zeer vroeg. Alles is dan nog vers en de kopers zijn dan vroeg terug voor op te verkopen op hun lokale markt. De kopers leggen aan bij de grote boten. Gaan aan boord om de waren te keuren. Dan onderhandelen over de prijs. Of je gaat naar de buurman voor betere kwaliteit en/of prijs.


Er vaart een boot rond met ontbijt en koffie voor de groothandelaren. Die kunnen natuurlijk niet van de boot want de handel gaat door.
We gingen aan boord van de ananas-boot. Vanuit daar een mooi overzicht over de hele markt. En om ananas te eten natuurlijk.
Wat een geweldige manier om een snack te nuttigen.
Er komt een boot langs om tickets te verkopen voor ‘liggeld’. Ze verdienen ongeveer 50 dollar op een ochtend. Alles wat niet meer verkocht kan worden wordt in het water gekieperd. Ik troost me met de gedachten dat het allemaal uit de natuur komt.
Ondertussen kwam de zon op.
We verlieten de markt om terug te gaan.
Bijgelovig zijn ze in Azië nogal heftig. Zo hebben alle boten het boze oog op de voorkant. Dat moet enge beesten in bet water afschrikken.
Na het ontbijt (toast met omelet begint behoorlijk fantasieloos te worden) was het om 9 uur tijd voor mijn volgende en laatste bestemming. Overigens wel een hotel met uitzicht deze keer.
En een hereniging met de chauf die het traject van mijn boot met de bus had afgelegd. Het is een lieverd maar zijn rijstijl was verschrikkelijk. Optrekken, gas terug, optrekken, gas terug. En dat 10 keer in een minuut op een slechte weg voor 3 uur lang. Ik had vooraf opgezien tegen de ritten en het varen. Met name in Indonesië ben ik heel misselijk geweest. En zelfs in de bus naar Eindhoven kan ik me brak voelen. Maar so far, so good.
Onderweg zie ik veel gewassen. Ze wisselen de gewassen af dus niet alleen rijst. Watermeloen, veel bananen, sesamzaad, mais, papaya, kokosnoten, durian en een soort appel maar dan smakeloos.

Vanwege het zonnige seizoen en door de delta geen tekort aan water zijn hier volop rijstvelden te zien.
Ze bewerken het land door het te bemesten. Ze controleren de kwaliteit van de rijst - of het niet is aangetast door insekten. Als dat zo is sproeien ze met chemicaliën. Lijkt me onbegonnen werk met een paar man enorme vlaktes maar het is ook hun enige kostbaarheid om van te leven. Het is een maand geleden ingezaaid. In totaal groeit het 3 maanden, totdat er gele bloemen in komen. Daarom lijken de rijstvlaktes dan ook gouden vlaktes.
Dan komen we door een streek waar Cambodjanen wonen. Ze hebben lang geleden Saigon en de Mekong Delta in hun bezit gehad en willen dat weer. De mensen zijn, net zoals in Indonesië, donkerder van huidskleur. Waar ze in Korea en Japan lichter getint zijn. De Chinezen zijn herkenbaar aan hun spleetogen. :-)
In Cambodja, en in dit gedeelte, kun je aan de tempel zien hoe rijk het dorp is. Hoe arm ook, je geld gaat naar de tempel.
Cambodja en Vietnam hangen het boeddhisme van India en China aan.
Na een rit van 2,5 uur kom ik aan in de haven. De boot brengt me naar Phu Cuoq. Ik vind het allemaal prima. Er is niets wat ik spannend vind. Ik laat me verrassen. Een dag vooraf lees ik het programma voor de volgende dag en verdiep ik me in de nieuwe stad of streek. Als er niets op het programma staat bepaal ik in de ochtend waar ik zin in heb. De chauf en gids gaan een rit van 6 uur tegemoet, terug naar HCMC. Ik moet nog 1,5 uur wachten totdat de boot er is. De tocht duurt bijna 3 uur. Een boven- en beneden gedeelte binnen met aan iedere kant rijen van 4 stoelen. Na 8 uur reizen/wachten was ik er wel klaar mee.
Maar dan heb je ook wat. De hete zon brandt gaten in mijn wangen! Het resort is nog beter beveiligd dan het White House. 3 slagbomen door voordat ik op het resort aan kwam. De jaloersmakende foto’s post ik morgen, haha. Dit is in ieder geval het huisje met uitzicht op zee.
Dit het bed. En die serieus 3 meter breed. In zo’n breed bed heb ik nog nooit geslapen.
En die muggen zijn er hier meer dan in de stad. Ja, dus mooi een klamboe geregeld.
De enige plek waar ik nu nog muggenbulten kan krijgen is als ik douche of op de wc zit want het is een buitendouche.
Om 5 uur ben ik direct het dorpje in gelopen aangezien ik de lunch heb overgeslagen. Heerlijk gegeten terwijl er achter mij een hanengevecht aan de gang was.
Morgen zal ik je over Phu Quoc vertellen.